4
4
Dlaczego HIV odróżnia się od innych chorób przenoszonych drogą płciową?
Jeśli HIV jest chorobą przenoszoną drogą płciową, to dlaczego HIV jest często wymieniany oddzielnie?
Jeśli HIV jest chorobą przenoszoną drogą płciową, to dlaczego HIV jest często wymieniany oddzielnie?
Jest to dobre pytanie i chociaż, jak słusznie stwierdzasz, HIV jest STI (patrz STI vs STD vs Sexually Transmitted Virus? ) istnieje różnica w stosunku do HIV, która jest jednym z powodów, dla których może być oddzielony od innych.
Można sądzić, że HIV jest oddzielony od STI w tytułach arkuszy informacyjnych itp. ponieważ HIV jest wirusem, gdy inni nie są, ale są inne wirusy STI. Na przykład, istnieje:
Można również pomyśleć, że HIV jest oddzielony od STI w tytułach arkuszy informacyjnych itp. ponieważ HIV może być śmiertelny, ale istnieją inne STI, które mogą prowadzić do śmierci. Na przykład:
Uwaga: kontakt skóry z niezłamaną skórą jest bezpieczny
(Odnosi się to do twojego pytania) Podane przez ciebie arkusze informacyjne itp. mówią o powiązaniach pomiędzy HIV i innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową.
Czytając szczegółową wersję arkusza informacyjnego CDC na temat HIV i chorób przenoszonych drogą płciową :
[P]eople who get syphilis, gonorrhea, and herpes often also have HIV or are bardziej likely to get HIV in the future. Jednym z powodów są zachowania, które narażają kogoś na ryzyko jednej infekcji (nie używanie prezerwatyw, wielu partnerów, anonimowych partnerów) często narażają go na ryzyko innych infekcji. Ponadto, ponieważ choroby przenoszone drogą płciową i HIV są ze sobą powiązane, gdy ktoś zachorował na chorobę przenoszoną drogą płciową, sugeruje to, że otrzymał ją od kogoś, kto może być zagrożony innymi chorobami przenoszonymi drogą płciową i HIV. Wreszcie, ból lub stan zapalny spowodowany chorobą weneryczną może pozwolić na zakażenie wirusem HIV, które zostałoby powstrzymane przez nieuszkodzoną skórę.
Innym interesującym faktem jest to, że badania, które obniżyły ryzyko wystąpienia chorób wenerycznych w społecznościach, niekoniecznie obniżyły ryzyko HIV. Ryzyko HIV zostało obniżone w jednej próbie środowiskowej Grosskurth, et al. 1995 ), ale nie w 3 innych Wawer, et al., 1999 ; Kamali, et al, 2003 ; Gregson, et al., 2007 ).
Również leczenie osób z chorobami przenoszonymi drogą płciową niekoniecznie zmniejszyło ich ryzyko nabycia HIV Ghys, et al., 2001 ; Kaul, et al, 2004 ).
What is HPV? - NHS Genital HPV Infection Fact Sheet - CDC Hepatatis Factsheets - CDC Genital Herpes Fact Sheet - CDC
Ghys, P. D, Diallo, M. O., Ettiegne-Traore, V., Satten, G. A., Anoma, C. K., Maurice, C., … & Laga, M. (2001). Effect of interventions to control sexually transmitted disease on the incidence of HIV infection in female sex workers. Aids, 15(11), 1421-1431. Retrieved from: https://journals.lww.com/aidsonline/Fulltext/2001/07270/Effect _of_interventions_tocontrol_sexual.12.aspx
Grosskurth, H., Todd, J., Mwijarubi, E., Mayaud, P., Nicoll, A., Newell, J., … & Changalucha, J. (1995). Impact of improved treatment of sexually transmitted diseases on HIV infection in rural Tanzania: randomised controlled trial. Lancet_, 346(8974), 530-536. DOI: 10.1016/S0140-6736(95)91380-7
Gregson, S., Adamson, S., Papaya, S., Mundondo, J., Nyamukapa, C. A., Mason, P. R., … & Anderson, R. M. (2007). Impact and process evaluation of integrated community and clinic-based HIV-1 control: a cluster-randomised trial in eastern Zimbabwe. PLoS medicine, 4(3), e102. DOI: 10.1371/journal.pmed.0040102
Kamali, A., Quigley, M., Nakiyingi, J., Kinsman, J., Kengeya-Kayondo, J., Gopal, R., … & Whitworth, J. (2003). Syndromalne zarządzanie przekazywanymi drogą płciową Zakażenia i interwencje mające na celu zmianę zachowań w związku z przenoszeniem wirusa HIV-1 na terenie wiejskiej Ugandy: próba randomizowana w społeczności. The Lancet, 361(9358), 645-652. DOI: 10.1016/S0140-6736(03)12598-6
Kaul, R., Kimani, J., Nagelkerke, N. J., Fonck, K., Ngugi, E. N., Keli, F., … & Ronald, A. R. (2004). Monthly antibiotic chemoprophylaxis and incidence of sexually transmitted infections and HIV-1 infection in Kenyan sex workers: a randomized controlled trial. Jama, 291(21), 2555-2562. DOI: 10.1001/jama.291.21.2555
Wawer, M. J., Sewankambo, N. K., Serwadda, D., Quinn, T. C., Kiwanuka, N., Li, C., … & Ahmed, S. (1999). Control of sexually transmitted diseases for AIDS prevention in Uganda: a randomised community trial. Lancet_, 353(9152), 525-535. DOI: [ 10.1016/S0140-6736(98)06439-3 ](https://doi.org/10.1016/S0140-6736(98)06439-3]
Jeśli HIV jest chorobą przenoszoną drogą płciową, to dlaczego HIV jest często wymieniany oddzielnie, na przykład:
_Przyczyna 1. _ Artykuły połączone powyżej mają w tytułach “HIV i STI” lub “HIV lub STD”, ponieważ opisują w jaki sposób osoba z pewną chorobą przenoszoną drogą płciową (STD), na przykład opryszczką narządów płciowych, jest narażona na zwiększone ryzyko złapania wirusa HIV. Tak więc nie ma tu tak naprawdę żadnej “wymienionej oddzielnie” sytuacji.
Przyczyna 2. W niektórych starszych artykułach, takich jak ten z 1994 r., “choroby przenoszone drogą płciową i AIDS” są oddzielone, aby położyć nacisk na AIDS i porównać znane choroby przenoszone drogą płciową z AIDS, które w tym czasie były stosunkowo nowe.
Poza faktem, że AIDS jest najpoważniejszą/śmiertelną chorobą przenoszoną drogą płciową, nie ma biologicznego powodu, aby wymieniać je oddzielnie: HIV jest wirusem, ale tak samo jak opryszczka; AIDS jest chorobą ogólnoustrojową i jeśli nie jest leczona, często jest śmiertelna, ale to samo dotyczy syfilisu . Więcej o tym, jak autorzy decydują się nadać tytuł swoim artykułom.
Wyjaśnienie terminów używanych w celu uniknięcia nieporozumień:
HIV odnosi się albo do ludzkiego niedoboru odporności virus albo, kiedy wchodzi on do organizmu, do HIV infekcji, która jest przenoszona drogą płciową infect (STI). Zakażenie HIV staje się chorobą przenoszoną drogą płciową disease (STD), a mianowicie AIDS, tylko wtedy, gdy powoduje uszkodzenie ciała i, zazwyczaj, objawy. Tak więc STI nie jest już chorobą przenoszoną drogą płciową, ale w praktyce oba te akronimy są często używane jako synonimy.
Z rygorystycznego naukowego punktu widzenia, na początku rzeczywiście nie ma zbyt wiele sensu, aby wymieniać STI i HIV oddzielnie. HIV jest wirusem, który, gdy już znajdzie się w twoim ciele, a ty będziesz miał przeciwciała, spowoduje STI, które, gdy tylko rozwinie się do objawów AIDS, stanie się STD, którego nikt nie chce.
Więc jest to głównie historycznie ukształtowana reakcja kulturowa, aby wyróżnić HIV. I wynik marketingu uwagi.
HIV rozprzestrzeniał się bardzo szybko na Zachodzie od późnych lat 70-tych, był postrzegany jako nieuleczalna śmiertelna choroba - która była nowa, i początkowo nawet nie była powszechnie uznawana za STD, ale czasami jako zemsta Boga, forma raka etc. -która po prostu trwa wystarczająco długo, aby zabić każdego zarażonego, aby umożliwić tym wszystkim promiskuitycznym grzesznikom zarażenie dużej liczby ludzi.
Jaques Pepin: “The Origins of AIDS”, Cambridge University Press: Cambridge, New York, 2011, rozdz. 13 Globalizacja).
W momencie identyfikacji umysł publiczny miał po prostu dużo seksu z czasów rewolucji seksualnej i postrzegał inne choroby weneryczne jako pamiątkę po byciu bardzo aktywnym, którą należy nosić z dumą, ponieważ antybiotyki mogły leczyć najbardziej prominentne infekcje bakteryjne z niespotykaną skutecznością. To beztroskie i błędne podejście do wielu chorób wenerycznych jest nadal nieco rozpowszechnione.
Pojawienie się ruchu wyzwolenia gejów w późnych latach 60-tych i 70-tych doprowadziło do powstania bardziej pewnej siebie społeczności gejowskiej, z wieloma grupami aktywistów i kampanii. Wyzwolenie seksualne stało się ważnym elementem życia gejowskiego; wielu aktywnych seksualnie gejów zaczęło traktować wizyty w klinikach chorób wenerycznych jako regularny, choć niewygodny, aspekt życia seksualnego.
W połowie lat 60. liczba wizyt w klinikach chorób wenerycznych dramatycznie wzrosła. Rewolucja seksualna" “permisywnego społeczeństwa”, pojawienie się doustnych tabletek antykoncepcyjnych i malejąca popularność prezerwatywy przyczyniły się do wzrostu zachorowań na choroby weneryczne, zwłaszcza na infekcje wirusowe. Wzrost zachorowalności na choroby weneryczne był postrzegany w oficjalnych kręgach jako “przede wszystkim odzwierciedlenie rozwiązłości seksualnej w społeczeństwie”; zamiast prostytutek jednak głównymi grupami społecznymi, które teraz postrzegano jako odpowiedzialne za ten stan rzeczy, były nastolatki, imigranci, bezobjawowe kobiety rozwiązłe i homoseksualiści.
Roger Davidson i Lesley A. Hall (Eds.) : “Sex, Sin and Suffering. Choroby weneryczne i społeczeństwo europejskie od 1870 roku”, Routledge: London, New York, 2001, s 246-247).
W przypadku HIV/AIDS te społeczne czynniki tła medycyny naukowej wciąż się utrzymują:
Odkrycia naukowe, takie jak odkrycie nowej choroby, wywierają fascynację nie tylko na środowisko naukowe i laików, ale także na naukowców społecznych. Dla tych pierwszych odkrycie jest główną siłą napędową i ostatecznym celem. Dla laików często towarzyszy mu obietnica wyleczenia chorób i poprawy życia ludzi. Dla naukowców społecznych odkrycia naukowe są domeną, w której rola, wpływ i ograniczenia czynników społecznych - takich jak interesy, zasoby i relacje - mogą być najlepiej zbadane.
To, że takie czynniki odgrywają rolę w dokonywaniu odkryć, nie zostało zakwestionowane; pytanie brzmi, czy odkrycia naukowe są oceniane, uznawane i akceptowane przez społeczność naukową zgodnie z uniwersalnymi standardami racjonalności, czy też zgodnie z zasobami, wpływami i relacjami społecznymi samych naukowców. Tradycja pozytywistyczna rozwiązała ten problem poprzez rozróżnienie między kontekstem odkrycia a kontekstem uzasadnienia. Podczas gdy ten pierwszy jest nieuporządkowany (obejmuje przypadkowość, przypadek, zasoby, interesy i tym podobne), ten drugi jest określony przez rygorystyczne kryteria o uniwersalnym zastosowaniu.
To rozróżnienie zostało zakwestionowane zarówno przez socjologów, jak i historyków nauki, którzy twierdzą, że w praktyce te dwa konteksty są nierozróżnialne: uzasadnienie ma miejsce w samym procesie odkrywania (np. Nickles 1992, s. 89; Hacking 1996, s. 51). W związku z tym, uzasadnienie nie jest określane wyłącznie przez kryteria logiczne; czynniki takie jak interesy, zasoby i sieci relacji odgrywają znaczącą rolę (Stump 1996, s. 445).
“Zarażenie się AIDS” jest nadal postrzegane przez opinię publiczną jako najbardziej niebezpieczna ze wszystkich chorób wenerycznych, podczas gdy większość pozostałych jest albo klasyfikowana jako możliwa do opanowania, albo mniej ważna w swoich konsekwencjach. Czy to prawda, czy nie, nie ma znaczenia dla opinii publicznej, a nawet te postawy wydają się podupadać i niezdrowo dużo uwagi poświęca się postępom w leczeniu AIDS/HIV, “normalnemu życiu”, a teraz nawet możliwościom szczepień, które stają się coraz bliższe.
Jeśli ten powód wyodrębniania HIV w rozmowach o STI/STD jest historyczny, to dlaczego trzymać go oddzielnie?
Z jednej strony, istnieje związek pomiędzy innymi STD i HIV/AIDS, wspomniane w innych odpowiedziach: posiadanie jednego zwiększa szansę na złapanie drugiego. Ale teoretyzuje się również, że z punktu widzenia zdrowia publicznego świadomość i akceptacja środków zapobiegawczych, testowania i leczenia mogą być poprawione jednocześnie - nie wspominając o wszystkich ważnych finansach na badania, programy prewencyjne - hipoteza “synergii epidemiologicznej Wasserheit 1992 ; Fleming i Wasserheit 1999 ).”
Charles Klein & Delia Easton: “Structural Barriers and Facilitators in HIV Prevention: A Review of International Research”; Sevgi O. Aral & Thomas A. Peterman: “STD Diagnosis and Treatment as an HIV Prevention Strategy”; w: Ann O'Leary (Ed.): “Beyond Condoms. Alternative Approaches to HIV Prevention”, Kluwer Academic Publishers: New York, Boston, 2002 .)
Kontrola STD w profilaktyce HIV jest kontrowersyjnym punktem stycznym pomiędzy dobrze finansowanymi programami profilaktyki HIV a mniej zasobnymi programami profilaktyki STD. Eksperci STD są sfrustrowani brakiem środków przeznaczonych na tę strategię zapobiegania HIV i innych. Niektórzy eksperci ds. HIV są sceptyczni co do motywacji zwolenników tej strategii i uważają, że potencjał zapobiegania HIV poprzez kontrolę STD został wyolbrzymiony. Pomiędzy tymi dwoma obozami znajduje się ogromna masa danych zgromadzonych przez setki badań przeprowadzonych w ciągu ostatnich 15 lat. Synteza tych danych jest szczególnie ważna dla profilaktyki HIV na całym świecie, ponieważ kraje rozwijające się, w których programy kontroli STD były słabe, są często krajami, w których epidemia AIDS była najbardziej niszczycielska. Podczas gdy dowody epidemiologiczne i mikrobiologiczne potwierdzają istnienie dwukierunkowej zależności między STD a zakażeniem HIV, związek między wczesną i właściwą diagnozą i leczeniem STD a zapobieganiem rozprzestrzeniania się HIV wymaga dalszego opracowania. Parametry, które powinny być określone w takim opracowaniu obejmują 1) czynniki związane z STI: konkretna STI; czy STI jest objawowa czy bezobjawowa; czy STI jest incydentalna (nowa) infekcja czy przewlekła (chroniczna lub długo utrzymująca się); i być może stadium infekcji przenoszonej drogą płciową; 2) czynniki związane z populacją, które mogą również funkcjonować jako multiplikatory efektu STI: skład wiekowo-płciowy; wzorce mieszania się i współżycia seksualnego; rozpowszechnienie obrzezania mężczyzn; 3) czynniki związane z fazami epidemii STD i HIV: na przykład, czy epidemie HIV i STD są epidemiami rodzącymi się czy uogólnionymi; 4) czynniki związane z celami programu profilaktyki HIV: cele związane z zapobieganiem nabywaniu zakażeń wśród niezakażonych; cele związane z zapobieganiem przenoszeniu zakażeń przez zakażonych; cele związane ze świadczeniem usług w celu ochrony zdrowia osobistego poszczególnych członków populacji; cele związane z ochroną zdrowia publicznego, tj. e., ograniczanie rozprzestrzeniania się zakażeń HIV: cele związane z ukierunkowaniem prewencji pierwotnej HIV poprzez zmianę zachowań w stosunku do prewencji pierwotnej HIV poprzez kontrolę czynników współistniejących. Właściwe podejście do wdrożenia kontroli STD w celu zapobiegania HIV w konkretnym środowisku zależy od wartości wszystkich powyższych czynników. Ponadto wiele z powyższych czynników jest współzależnych i ważne jest, aby rozważyć ich wzajemne wpływy.
Z epidemiologicznego punktu widzenia wydaje się całkiem użyteczne, aby po prostu nie zaniedbywać jednej z dwóch ściśle powiązanych ze sobą połówek tej sfery problemowej. A wcześniej, po pojawieniu się penicyliny, umysł publiczny i wyobraźnia (w tym polityków) zaczął zaniedbywać inne STD, tak długo, jak dyskusja poszła na finansowanie, moralność i opinie były zawsze tanie.
Z tej perspektywy praktyki retoryczne nie są przeszkodą, ale raczej niezbędnym składnikiem demokracji eksperckiej. Wypełnienie luki między nauką a opinią publiczną stało się kluczowe dla sfery publicznej i demokracji. Oznacza to, że musimy uznać, że praktyki retoryczne mają znaczenie i działać zgodnie z nimi.
Preda (2005): “How Rhetorical Practices Matter for AIDS Prevention”, s229ff.
Podsumowując to stanowisko: HIV/AIDS był postrzegany jako coś innego niż to, co było znane jako STI/STD nawet przez profesjonalistów medycznych, nadal jest postrzegany jako “inny” w oczach opinii publicznej. Oprócz tego, że jest “jedną z najbardziej "popularnych” STI , jest również postrzegany jako najbardziej śmiertelny. Oprócz powodów historycznych, które doprowadziły do tego, że został on wymieniony oddzielnie, to oddzielenie jest kontynuowane z powodów komunikacji naukowej. Uważa się, że pomaga to w uświadamianiu, zapobieganiu, testowaniu i leczeniu. Krótko mówiąc: osoby uparte, takie jak ja, słusznie podkreślają, że HIV/AIDS jest chorobą przenoszoną drogą płciową/chorobą przenoszoną drogą płciową. Ale zwykła prezentacja teraz jest zarówno historycznie uprawiana i użyteczna.