Jeśli główna myśl pytania jest rzeczywiście wyrażona w tytule i tagach pytania:
Q “Istnieje bardzo silna korelacja między spożywaniem produktów mlecznych - takich jak mleko - a trądzikiem, pęknięciami skóry i starzeniem się.”
Wtedy jury w tej sprawie naprawdę nie skończyło decydować:
Czy trądzik jest związany ze spożywaniem produktów mlecznych? To nie jest nowy pomysł. To sięga do wczesnych dni ubiegłego wieku i dalej. Twierdzenie przeciwne, że nie ma związku między dietą a trądzikiem, osiągnęło mityczne rozmiary. To nigdy nie zostało udowodnione, ale jest powtarzane jako ewangelia we wszystkich głównych podręcznikach dermatologii. Epstein, komentując wkłady na ten temat Waisman, Bickers i Rosenberg, wydeptał środkową drogę. Inexplicably twierdząc, że “kontrolowane badania wskazują, że żywność nie ma wpływu na trądzik”, niemniej jednak dozwolone, “pacjent powinien otrzymać jakąkolwiek pomoc, że kontrola diety może nadać.” W przeglądzie 274 badań klinicznych trądziku, masywny 2001 Evidence Report on the Management of Acne znaleźć one samotny papier, który wspomniał diety, ale nie próbował zgłosić specjalnie na diety pacjentów.
Produkty mleczne zostały implikowane jako możliwy czynnik w etiologii raka prostaty w kilku dużych badań epidemiologicznych, ale nie we wszystkich. Możliwy wpływ hormonów mlecznych na raka piersi jest również niejasny i wymaga dalszego określenia.
Następne kilka lat będzie fascynujące dla tych z nas zainteresowanych hormonów i “zaraza młodości”. Można się zastanawiać, co wpływ będzie na naszych pacjentów, nasze praktyki, a przemysł, który sprawia, że mleko, hormony i produkty trądzik. Sam czas pokaże.
F. William Danby: “Trądzik i mleko, mit diety, i poza nią” , J AM ACAD DERMATOL FEBRUARY 2005
Podczas gdy wydaje się, że bardzo dużo do debaty albo uzasadnić, czy rzeczywiście uprzemysłowione systemy produkcji mleka spowodować zwiększoną obecność hormonów w mleku sprzedawane, czy istnieje różnica między metodami produkcji i “składników” w mleku sprzedawane, czy jest to następnie prawdziwe dla wszystkich produktów mlecznych.
Przypadek w punkcie: rozpuszczalne w wodzie związki farmakologicznie czynne będą znacznie zmniejszone w maśle i ghee, cząsteczki znajdujące się w serwatce znacznie zmniejszone w większości serów, a wszystko, co znacznie przetworzone jest zupełnie inna gra. Jeśli drożdże, robaki, owady bakterie fermentacji produktu mlecznego, jak wiele z hormonów jest zmniejszona przez te organizmy? – lub wzmocnione?
Mleko nie jest głównym produktem spożywanym przez większość ludzi, a wszystkie produkty mleczne nie są takie same. Kefir różni się od sera, świeżego lub dojrzewającego, z bakteriami lub grzybami, od serwatki, od masła, od ghee, od izolatu białka i tak dalej. Biorąc pod uwagę różne profile wszystkich tych produktów, albo muszą one mieć coś wspólnego, albo muszą być analizowane oddzielnie.
Oczywiście interesujące jest poszukiwanie dowodów na to, jak bardzo współczesne mleko i produkty mleczne różnią się od tych sprzed kilkudziesięciu lat. Czy to w profilach żywieniowych, czy teraz nawet farmakologicznych.
Ale rozpoczynanie porównania z nabiałem, stawianie hipotez o hormonach, a następnie łączenie tego wszystkiego z chorobami skóry wydaje się bardzo przedwczesne i teoretyczne. Przynajmniej jeśli nie ma wyraźnych wskaźników epidemiologicznych wskazujących na istnienie takiego związku.
Jakich podejrzanych można by zaobserwować w proponowanym związku między trądzikiem a skórą?
Tylko najbardziej widoczni to:
Prolaktyna, Somatostatyna, Hormon uwalniający gonadotropinę, Hormon luteinizujący, Hormon stymulujący tarczycę, Hormon uwalniający tyreotropinę, Epidermalny czynnik wzrostu, Insulinopodobny czynnik wzrostu 1, Insulinopodobny czynnik wzrostu 2, Insulina, Witamina D, Transferyna, Laktoferyna, Prostaglandyny
Teraz, które z nich są zawarte w świeżym mleku, w jakich okolicznościach, a więc i stężeniach w pierwszej kolejności? Ile z tego jest związane z dojeniem ciężarnych krów?
Trądzik a mleko
Mleko i inne produkty mleczne zawierają ponad 60 molekuł, w tym prolaktynę, somatostatynę, hormon uwalniający gonadotropinę, hormon luteinizujący, hormony stymulujące tarczycę i uwalniające tyreotropinę, insulinę, naskórkowy czynnik wzrostu, czynnik wzrostu nerwów, IGF-1 i 2, transformujące czynniki wzrostu, witaminę D, transferynę, laktoferynę i prostaglandyny (Koldovsky, 1995). Utrudnia to rozróżnienie, które z tych czynników mogą mieć działanie trądzikogenne, zwłaszcza w połączeniu z szeroką gamą produktów mlecznych (tab. 25.2, ryc. 25.4).
Najważniejszym czynnikiem spośród wymienionych powyżej jest insulinopodobny czynnik wzrostu. IGFs są białkami o wysokim podobieństwie sekwencji do insuliny. IGF są częścią złożonego systemu, który komórki wykorzystują do komunikacji ze swoim środowiskiem fizjologicznym. Mleko krowie zawiera IGF-1 i -2, nawet po pasteryzacji i homogenizacji, oraz Bydlęcy i ludzki IGF-1 mają dokładnie taką samą sekwencję aminokwasów (Melnik i Schmitz, 2009). Wysokie spożycie mleka zwiększa poziom IGF-1 o 10%-20% u dorosłych i o 20%-30% u dzieci (Hoppe i in., 2004 a, b), a mleko i produkty mleczne podnoszą poziom IGF-1 bardziej niż białka pokarmowe, takie jak mięso (Hoppe i in., 2005).
Mleko zawiera również węglowodany, w tym laktozę, dlatego jego spożycie wywołuje odpowiedź glikemiczną i insulinemiczną. Odpowiedź insulinemiczna na spożyte mleko jest w rzeczywistości od trzech do sześciu razy większa niż wynikałoby to z zawartości węglowodanów w porcji mleka (Ostman et al., 2001). Dzieje się tak w przypadku mleka odtłuszczonego i pełnotłustego, ale nie w przypadku sera (Holt i in., 1997; Hoyt i in., 2005). Przyczyny tego zjawiska nie są jeszcze znane, ale mogą być związane z insulinotropowym działaniem niektórych z wielu innych hormonów obecnych w mleku (Koldovsky, 1995). Szklanka mleka dodana do posiłku o niskim indeksie glikemicznym może zwiększyć odpowiedź insulinową nawet o 300% w stosunku do poziomu wywołanego przez posiłek o wysokim indeksie glikemicznym, a formuła mleka krowiego czyni to nawet lepiej niż mleko ludzkie (Liljeberg i Bjorck, 2001; Lucas et al., 1980). **Różne badania sugerują, że insulina wzrasta w odpowiedzi na składnik serwatkowy (20% białka mleka), podczas gdy kazeina jest odpowiedzialna za wzrost IGF-1** (Hoppe et al., 2006). Ponieważ zarówno serwatka, jak i kazeina są zaangażowane w stymulację produkcji androgenów, nie ma większego sensu dalsze ich rozróżnianie w restrykcjach dietetycznych, ponieważ obu należy unikać.
Jeśli wynik powyższego jest rzeczywiście prawdziwy: “serwatka i kazeina powinny być unikane”, to jest to nadal niekompletne, czy jest to np. samo białko serwatkowe (czytanie esencjalistyczne), czy to, co jest tam powszechnie (różniące się metodami produkcji), a także z pewnością nie obejmuje “całego nabiału”, ponieważ np. masło jest w dużej mierze wolne od obu.
Następnie pozostaje naciągane, aby stwierdzić, że “stymulowanie produkcji androgenów” jest po prostu “wszystko złe / powoduje trądzik” z jednej strony, a z drugiej strony istnieją inne rodzaje przyczyn, które są “stymulowanie produkcji androgenów”: hiperinsulinemia na przykład, który może również aktywować lub upregulate IGF receptorów.
Jest to po prostu zbyt duże uproszczenie, aby skupić się tylko na jednej lub kilku ścieżkach i stamtąd “rozumować resztę”.
Ale zwróć uwagę, że to nie jest jedyny punkt tego artykułu. Bardzo następny punkt dotyczył “indeksu glikemicznego”. Aby dać więcej kontekstu:
Kluczowe fakty
- Nadmiar androgenów, receptory aktywowane proliferatorami peroksysomów i stan zapalny to główne mechanizmy patogenetyczne trądziku.
- Odżywianie wydaje się odgrywać istotną rolę w biologii i patologii skóry, wpływając na początek i manifestację kliniczną wielu schorzeń dermatologicznych, w tym trądziku.
- Typowa dieta zachodnia składa się z licznych źródeł nabiału i pokarmów o wysokim indeksie glikemicznym.
- Badanie przeprowadzone przez Adebamowo i wsp. (2005) wykazało związek pomiędzy produktami mlecznymi a trądzikiem.
- Badanie przeprowadzone przez Smith et al. (2007) wykazało związek pomiędzy spożyciem węglowodanów o wysokim ładunku glikemicznym a trądzikiem.
- Wysoko glikemiczne węglowodany i mleko wydają się podnosić poziom insuliny w surowicy, wolnego IGF-1 i insulinooporności, przyczyniając się w ten sposób do patogenezy trądziku.
- IGF-1 wydaje się być najważniejszym czynnikiem trądzikogennym zawartym w diecie.
- Na poziomie genomu, efekty działania insuliny i IGF-1 są mediowane przez jądrowe stężenie czynnika transkrypcyjnego FoxO1.
- Na poziomie promotora ekspresja SREBP-1c jest hamowana przez jądrowy FoxO1, który jest ważnym ko-represorem receptora retinoidu X i wątrobowego receptora X.
- Dermatolodzy powinni mieć możliwość włączenia restrykcji dietetycznych do terapii trądziku.
Punkty podsumowujące
- Skóra odzwierciedla indywidualny wiek, zdrowie i urodę.
- Zwyczaje żywieniowe wpływają na wiele chorób skóry, w tym łuszczycę, atopowe zapalenie skóry i trądzik.
- Badania epidemiologiczne z udziałem mleka i produktów mlecznych potwierdzają związek spożycia mleka z początkiem i przebiegiem klinicznym trądziku.
- Diety o wysokim ładunku glikemicznym są również uważane za zaangażowane w patogenezę trądziku z powodu wynikającej z nich hiperglikemii i hiperinsulinemii.
- Dermatolodzy powinni włączyć restrykcyjne postępowanie dietetyczne w terapii trądziku do swojej codziennej praktyki klinicznej.
A.I. Liakou, C.I. Liakou i C.C. Zouboulis: “Trądzik a odżywianie”, Victor R. Preedy (Ed): “Handbook of diet, nutrition and the skin”, Wageningen Academic Publishers, Wageningen, 2012.
Zwróć uwagę, że nabiał nie tylko zawiera te cząsteczki, należy również obserwować jego stężenie i wzorce konsumpcji. Dosis facit venenum. Ale nawet jeśli mierzy się te same molekuły, efekt może nie być taki sam, jak pokazuje powyższy przykład mleka i mięsa. A ile z nich jest nawet obecnych wmleko “teraz” w porównaniu z “wcześniejszymi czasami” zależy częściowo od rzekomych metod produkcji “ciężarnych krów”. Jak bardzo to się zmieniło ? Trudno powiedzieć.
Jedna z bardziej znaczących prac badających możliwy związek jest sponsorowana przez spożywczego giganta:
Bodo C. Melnik: “Evidence for Acne-Promoting Effects of Milk and Other Insulinotropic Dairy Products”, Clemens RA, Hernell O, Michaelsen KF (eds): Mleko i produkty mleczne w żywieniu człowieka. Nestlé Nutr Inst Workshop Ser Pediatr Program, vol. 67, pp 131-145, Nestec Ltd., Vevey/S. Karger AG, Basel, ©. Karger AG, Bazylea, © 2011.
I to jest spory problem. Strona mleczarska sponsoruje badania, aby pokazać jak “to jest dla ciebie dobre”, a od obrońców praw zwierząt przez wegan po firmy produkujące żywność frankenfood finansują drugą stronę ideologii. Wszystkie strony szukają dowodów na to, że miały rację, od samego początku. Jest to bardziej gnoza niż nauka i niezwykle trudno jest odsiać wszystkie plewy wrzucone do puli wiedzy.
Meta-analiza może pomóc poinformować debatę na temat dowodów epidemiologicznych na spożycie nabiału i rozwój trądziku. Przeprowadzono systematyczne przeszukiwanie literatury PubMed od incepcji do 11 grudnia 2017 r. w celu oszacowania związku spożycia nabiału i trądziku u dzieci, młodzieży i młodych dorosłych w badaniach obserwacyjnych. Oszacowaliśmy pooled random effects odds ratio (OR) (95% CI), heterogeniczność (I2-statystyka, Q-statystyka) oraz publication bias. Do badania włączono 14 badań (n = 78 529; 23 046 przypadków trądziku/55 483 grupy kontrolne) w wieku 7-30 lat. OR dla trądziku wynosił 1,25 (95% CI: 1,15-1,36; p = 6,13 × 10-8) dla każdego produktu mlecznego, 1,22 (1,08-1,38; p = 1,62 × 10-3) dla pełnotłustego produktu mlecznego, 1,28 (1,13-1,44; p = 8,23 × 10-5) dla każdego mleka, 1,22 (1,06-1,41; p = 6. 66 × 10-3) dla mleka pełnego, 1,32 (1,16-1,52; p = 4,33 × 10-5) dla mleka niskotłuszczowego/chudego, 1,22 (1,00-1,50; p = 5,21 × 10-2) dla sera i 1,36 (1,05-1,77; p = 2,21 × 10-2) dla jogurtu w porównaniu z brakiem spożycia. OR na częstotliwość spożycia mleka wynosiły 1,24 (0,95-1,62) przy 2-6 szklankach tygodniowo, 1,41 (1,05-1,90) przy 1 szklance dziennie i 1,43 (1,09-1,88) przy ≥2 szklankach dziennie w porównaniu do spożycia mniejszego niż tygodniowe. Skorygowane wyniki zostały złagodzone i porównane z nieskorygowanymi. Stwierdzono tendencyjność publikacji (p = 4,71 × 10-3), a niejednorodność w metaanalizach została wyjaśniona przez charakterystykę nabiału i badań. Podsumowując, każdy nabiał, taki jak mleko, jogurt i ser, był związany ze zwiększonym OR dla trądziku u osób w wieku 7-30 lat.
Jednakże wyniki powinny być interpretowane z ostrożnością ze względu na heterogeniczność i stronniczość badań._
Christian R. Juhl et al: “Dairy Intake and Acne Vulgaris: A Systematic Review and Meta-Analysis of 78,529 Children, Adolescents, and Young Adults”, Nutrients 2018, 10(8), 1049, DOI
Czyli obecnie pozostaje na tym:
Nabiał a trądzik
Nie ma jednoznacznego związku między nabiałem a trądzikiem, ale są na ten temat teorie.