Najpierw omówię trochę anatomii i fizjologii serca.
Anatomia serca
Serce jest podzielone na dwie strony. Prawa strona (po lewej stronie obrazu) otrzymuje krew z ciała i pompuje ją do płuc. Lewa strona (po prawej stronie obrazu) otrzymuje krew z powrotem z płuc i pompuje ją do organizmu.
Fizjologia serca
Krew wprowadzana do serca najpierw do przedsionka. Zmniejsza się ona, aby wypełnić komorę główną, a następnie wydalić krew z serca. Cykl ten podzielony jest na dwie główne części: krazkurcz (gdy przedsionek się kurczy, a komora jest rozluźniona i wypełnia) oraz skurcz (gdy komora się kurczy).
Ciśnienie skurczowe lewej komory musi przekraczać ciśnienie rozkurczowe aorty, aby krew została wyrzucona z komory.
Ciśnienie tętnicze krwi
Ruchomość serca (CO - mierzona w litrach na minutę) zależy od objętości udaru mózgu (SV - krew pompowana w każdym cyklu pracy serca) pomnożonej przez częstość akcji serca (HR).
Systemowy opór naczyniowy (SVR - często nazywany także całkowitym oporem obwodowym) jest równy różnicy pomiędzy średnim ciśnieniem tętniczym (MAP) i centralnym ciśnieniem żylnym (CVP) podzielonej przez rzut serca. Ciśnienie tętnicze jest zazwyczaj bliskie zeru, więc często jest skracane do:
Ciśnienie krwi (BP) jest miarą siły wywieranej na ścianki tętnic podczas wypompowywania krwi z serca. jest ono proporcjonalne do rzutu serca (CO) i systemowego oporu naczyniowego (SVR). Zwykle jest on wyrażony jako skurczowe ciśnienie krwi nad rozkurczowym ciśnieniem krwi.
Co ważne, w odniesieniu do Twojego pytania, podczas gdy skurczowe ciśnienie obwodowe krwi jest w dużej mierze spowodowane skurczem komór serca, rozkurczowe ciśnienie w tętnicach obwodowych jest spowodowane biernym skurczem ścian tętnic po rozszerzeniu podczas fali ciśnienia w skurczu.
Ten wykres przedstawia ciśnienie w przedsionkach, komorach i aorcie podczas cyklu sercowego.
Jest to pętla ciśnienia pokazująca zależność między ciśnieniem w komorze a objętością podczas jednego cyklu sercowego.
Z obu tych obrazów widać, że we wczesnym rozkurczu istnieje punkt, w którym ciśnienie w lewej komorze serca spada prawie do zera, a następnie powoli rośnie. Później w rozkurczu ciśnienie stopniowo wzrasta, a końcowe ciśnienie rozkurczowe lewej komory (LVEDP) jest powszechnie mierzone jako metryka wydajności serca.
Dlaczego niskie ciśnienie rozkurczowe lewej komory?
Niskie ciśnienie rozkurczowe jest spowodowane przede wszystkim tym, że dobrze funkcjonująca komora zostanie teraz odizolowana od krążenia systemowego przez zamkniętą zastawkę aortalną. Ponadto, wydala ona znaczną ilość krwi zawartej w przedsionku (normalna frakcja wyrzutowa (EF) wynosi 55-70%), teraz jest relaksująca i rozszerzająca się, a nie otrzymała jeszcze dużej ilości krwi z przedsionka.
W niewydolności serca z upośledzeniem funkcji skurczowej, frakcja wyrzutowa (EF) spada, ale istnieje zjawisko dysfunkcji rozkurczowej, gdzie EF jest normalna i problemem jest upośledzenie relaksacji i zgodności lewej komory. Jest to powszechnie związane z nadciśnieniem tętniczym, jak pokazano w tej pracy .
Ta pętla objętości ciśnienia (w kolorze czerwonym) pokazuje ten efekt w dysfunkcji rozkurczowej. ESPVR / EDPVR = końcowa zależność objętości ciśnienia skurczowego / rozkurczowego (gradient wykresu lub pierwsza pochodna ciśnienia w odniesieniu do objętości).
Istnieje również dowód związku pomiędzy wyższym LVEDP a zwiększoną śmiertelnością mierzoną podczas angiografii wieńcowej dla ostrego zawału serca.
Podsumowując, niskie ciśnienie rozkurczowe w lewej komorze jest normalne i kilka czynników jest za to odpowiedzialnych. Jest ono wyższe tam, gdzie występuje dysfunkcja rozkurczowa lewej komory.
Źródła :
Źródło dla zdjęć
CV Fizjologia
Planer et al
Lelande i Johnson
Bagai et al
