Transgender jest bardzo szerokim i niezbyt dobrze zdefiniowanym terminem, ale znacznie lepiej zdefiniowanym, dla którego ludzie najczęściej mają na myśli czucie uporczywej, konsekwentnej i uporczywej potrzeby transseksualizmu od momentu pojawienia się pamięci w umyśle (najczęściej określanej jako dysforia płciowa ), która sama w sobie nie jest chorobą psychiczną i generalnie nie jest spowodowana chorobą psychiczną, co wyjaśnię dalej:
Dysforia płciowa może być spowodowana przez różne warunki interseksualizmu przez co człowiek jest gdzieś pomiędzy kobietą a mężczyzną przynajmniej przez Anatomię i fizjologię mózgu i oczywiście, że wpływa na psychologię rozwoju w trakcie życia (stąd uczucie, w pewnym sensie, gdzieś pomiędzy kobietą a mężczyzną), ale z uzależnionym od przypadku prawidłowym leczeniem, jeśli w ogóle jest potrzebne, osoba może żyć funkcjonując, budując i być może bardzo szczęśliwe życie i robić wiele dobrego na tym świecie.
Co więcej, dysforia płciowa jest “stanem psychicznym” w sensie, że:
- Wymaga ogromnej ilości czasu i energii, aby dowiedzieć się, jak radzić sobie z dysonansem pomiędzy doznaniem płciowym lub tożsamością płciową _ a wyglądem ciała
- wymaga ogromnej ilości czasu i energii, aby wybrać sposób radzenia sobie z nią i robić to w praktyce, które od 2020 roku przechodzą najprawdopodobniej (choć nie jest to konieczne) ogromną zmianę w wyglądzie ciała, odzieży, kosmetykach, biurokracji i tak dalej, w tym podejmowanie leczenia hormonalnego (a dla niektórych osób trans - różne rodzaje operacji)
- Jest to prawdopodobnie najtrudniejsze (bez żartów): Wymaga radzenia sobie z niewiedzą i transfobią i często cierpi z powodu narkomanii, ostrej przemocy i tak dalej (z wieloma transseksualistami, niestety, seksualnie wykorzystywanymi, zamordowanymi lub samobójcami)
*To powiedziane; *
Należy zauważyć, że rzeczywiście istnieją przypadki, w których niektóre choroby psychiczne powodują u kogoś (w ramach fazy halucynacji lub dysocjacji) dysforię płciową, aby mógł on lub ona W rzeczywistości przejście oparte na błędnej diagnozie w końcu, ale te smutne przypadki (które są ledwie poważnie badane) najprawdopodobniej zakończą się detransition (typ stały) i są inne niż ogólnie wszystkie przypadki transseksualizmu w etiologii.
Jednak te rzadkie przypadki powinny być traktowane bardzo poważnie, ponieważ ludzie stracili części ciała i/lub funkcje (takie jak gonady, genitalia i kobiece piersi lub włosy lub dostali o wiele bardziej miękki głos i tak dalej) or dostali dodatkowe części ciała i/lub funkcje (takie jak kobiece piersi lub bardziej trwałe włosy lub głębszy głos i tak dalej), za które prawdopodobnie żałują do dziś.
Zauważam, że te should-end-in-permanent-detransition przypadki nie są ani większością, ani większością przypadków dysforii płciowej, według tego co rozumiem i wyjaśniam.
Aktualizacja (komentarze, które mogą zostać usunięte):
Należy rozróżnić pomiędzy stanem mentalnym (lub “stanem”), zaburzeniem mentalnym (nie jest to zgodne z powszechną mentalnością, która niekoniecznie jest zła) i chorobą mentalną (która przynajmniej szkodzi lub poprzez odpowiednie spójne dowody może konsekwentnie szkodzić innym i/lub samej osobie poważnie);
Jak wyjaśniłem, transseksualizm jest procesem technicznym, który nie jest chorobą lub zaburzeniem psychicznym, a dysphoria płciowa, która zwykle go powoduje, zazwyczaj nie jest spowodowana chorobą lub zaburzeniem psychicznym.
Moim zdaniem, wspieranie zarówno tych, którzy naprawdę potrzebują transseksualizmu, jak i maleńkiej mniejszości detransistów (stałych lub nie) oraz znalezienie sposobów na zapobieganie niezwykle rzadkim przypadkom transseksualizmu should-end-in-detransition (zwłaszcza stałego typu) jest jednym ze sposobów na uczynienie tego świata lepszym.