Jakie są wady i zalety różnych podejść do częstoskurczu komorowego przerywanego?
Idiopatyczny (lub spontaniczny, nieznanego pochodzenia) częstoskurcz komorowy jest rodzajem częstoskurczu komorowego (VT), który występuje u pacjentów z sercem normalnym strukturalnie. Chciałbym wiedzieć jakie są plusy i minusy trzech głównych działań korekcyjnych, które lekarze wydają się preferować:
Verapamil : Wydaje się, że jest to lek z wyboru, ale ma tendencję do spadku ciśnienia krwi (BP). Jeśli pacjent ma już niskie ciśnienie (nawet jeśli jest młody i sprawny), świadczeniodawcy mogą niechętnie podawać ten lek w obawie przed znacznym spadkiem ciśnienia krwi.
Amiodaron : Jest to lek o znaczącej toksyczności, który pozostaje w twoim organizmie przez długi czas (tygodnie do miesięcy).
Defibrylacja : Zakładając, że pacjent wraca do normalnego rytmu po zabiegu i nie jest przytomny w momencie podania, wydaje się, że ma mniej skutków ubocznych niż leki. Rozejrzałem się i nie znalazłem żadnych negatywnych długoterminowych efektów ubocznych, ale krótkoterminowe (sekundy do minuty) są pewne zagrożenia.
Moje dotychczasowe badania nie są jednoznaczne co do tego, jaki jest najmniej szkodliwy długoterminowy wpływ tych trzech. Jestem całkiem pewien, że Amiodarone powinien być ostatnim wyborem, ale nie jestem pewien co do pozostałych dwóch.
Jakie są plusy i minusy tych opcji leczenia, które powinien zrozumieć pacjent, u którego zdiagnozowano idiopatyczny VT?