Powiedzmy, że ktoś mieszka na poziomie morza, a następnie przebywa na wysokości 2'500 m przez trzy tygodnie. Jej organizm dostosuje się, zwiększając ilość czerwonych krwinek. W końcu jej wytrzymałość będzie tak dobra, jak na poziomie morza (biorąc pod uwagę porównywalną ilość ćwiczeń itp.).
Czy po powrocie na poziom morza, będzie miała zwiększoną wytrzymałość na jakiś czas?
Nie mogłem znaleźć sprawozdania, w którym zostało to formalnie zbadane, ale jest bardzo prawdopodobne, że osoby przybywające na równiny po pobycie na dużej wysokości będą czuły się bardziej energicznie, przynajmniej przez kilka dni. Jest to nawet wykorzystywane przez wiele organizacji sportowych. Cytat z “Biologiczna zdolność adaptacji człowieka: adaptacja do wysokości” :
Po powrocie na poziom morza po udanej aklimatyzacji do wysokości, organizm ma zazwyczaj więcej czerwonych krwinek i większą zdolność rozszerzania płuc niż potrzeba. Ponieważ zapewnia to sportowcom uprawiającym sporty wytrzymałościowe przewagę konkurencyjną, w Stanach Zjednoczonych znajduje się olimpijskie centrum treningowe w górach Kolorado. Z tego powodu kilka innych krajów również trenuje swoich sportowców na dużych wysokościach. Jednak zmiany fizjologiczne, które prowadzą do zwiększenia sprawności fizycznej, są krótkotrwałe na małej wysokości. W ciągu kilku tygodni organizm wraca do normalnego poziomu sprawności fizycznej.
Poniższy rysunek towarzyszy powyższemu opisowi:
Wiele czynników może być za to odpowiedzialnych:
Podwyższony poziom hemoglobiny stymulowany przez niższy poziom tlenu w powietrzu na dużej wysokości
Bartsch & Gibbs http://circ. ahajournals.org/content/116/19/2191.full ) udokumentowały szereg zmian w organizmie, które występują przy ekspozycji na dużych wysokościach od 1 do kilku dni lub tygodni, jak u turystów lub trekkerów. Zmiany te wskazują, że kilka systemów (zwłaszcza serce, płuca, mięśnie i inne tkanki) są pod wpływem stresu. Istnieje wiele innych raportów również dokumentujących te zmiany. Ulga w powrocie na równiny daje poczucie większej energii i wytrzymałości.
Ścieżki na obszarach pagórkowatych często idą w górę i w dół i jest to bardziej wysiłkowe niż poruszanie się po równinach. Dlatego też pobyt na dużej wysokości często buduje zdolności wysiłkowe. Jest to jak łagodny trekking przez większość czasu.
Obszary pagórkowate na ogół są mniej zanieczyszczone niż miasta na równinach.
W obszarach pagórkowatych warunki pogodowe i wilgotnościowe są zazwyczaj przyjemniejsze.
Czynniki psychologiczne, w tym ulga w niepokoju i stresie związanym z codziennym życiem. To tak, jakby poczuć się odmłodzonym po wakacjach.
Z powyższych czynników można poczuć się lepiej, przynajmniej przez jakiś czas, po powrocie z pobytu na dużej wysokości.
Możesz być również zainteresowany moją odpowiedzią na pytanie, jak uniknąć ostrej choroby górskiej i jej powikłań Unikanie ostrej choroby górskiej, obrzęku płuc i mózgu na dużej wysokości ).
Odpowiem na to pytanie w sposób czysto anegdotyczny, opierając się na osobistych doświadczeniach z życia w Bostonie, ale spędzając zimowe wakacje w Kolorado, na wysokości od ~5000 do 9000 stóp.
Zakładając, że nasze hipotetyczne osoby kondycjonują się tak samo, tak, będą miały krótki okres czasu, gdy powrócą do poziomu morza, gdy będą miały większą wytrzymałość z powodu większego natlenienia. Jest to szczególnie przyjemne doznanie - na przykład udało mi się sprintować na dużym wzgórzu, które oddzielało dolną i górną część kampusu, podczas gdy w moim “normalnym” kształcie było to oczywiście niemożliwe.
To powiedziawszy, szybko zwęża się.
