Kilka lat temu (koniec 2013 r.) zakres referencyjny dla przeciwciał TPO (TPOAb) wynosił <35 IU/ml, ale teraz jest to <9 IU/ml. To ogromna zmiana (prawie 4x). Czy ktoś wie, dlaczego tak bardzo się zmieniła i czy gdzieś pomiędzy 9 a 35 nie jest tak źle?
Zakresy referencyjne różnią się w zależności od laboratorium. W niektórych testach , 35 IU/ml jest nadal uważane za górną granicę normy. Powodem dramatycznej różnicy zakresów referencyjnych jest granica wykrywalności samego testu. W miarę upływu czasu, testy stają się coraz bardziej czułe na małe miana przeciwciał. W laboratoriach stosujących nowsze techniki można wykryć stężenie nawet 9 IU/ml, więc wszystko powyżej jest uważane za nienormalne.*
Ciekawe jest pytanie, czy stężenie przeciwciał pomiędzy 9 a 35 IU/ml jest tak samo szkodliwe jak wyższe. Po pierwsze, jako tło dla osób nie zaznajomionych z przeciwciałami anty-TPO: są to przeciwciała skierowane przeciwko tarczycy. Najczęściej są one mierzone u pacjenta z “subkliniczną” niedoczynnością tarczycy (tzn. podwyższonym TSH, ale normalnym wolnym T4). W takich przypadkach wykazano, że są one prognostyczne dla progresji przerostu niedoczynności tarczycy .2
Jak się okazuje, istnieją dowody 1, że miano przeciwciała w zakresie, o który pytasz, wpływa na rokowanie. W powiązanym badaniu wykorzystano test wykrywający poziom 5,5 IU/ml. Osoby, które spontanicznie uległy poprawie, miały średnie miano TPO, które było znacznie niższe niż grupa, która przechodziła w stan niedoczynności tarczycy wymagający wymiany tarczycy (13,85 IU/ml vs 39,9 IU/ml, p= 0,028). Zwróć uwagę, że średnia w spontanicznie poprawiającej się grupie zostałaby uznana za “mniej niż test” w teście z granicą wykrywalności 35 IU/ml.
Więc tak, “gdzieś pomiędzy 9 i 35 IU/ml jest rzeczywiście nie jest tak źle”, jeśli “źle” odnosi się do miana większego niż 35 IU/ml i względna wartość prognostyczna jest interesujące.
* Wiele testów laboratoryjnych mają niższą granicę wykrywalności w zakresie fizjologicznym jak ten. Zazwyczaj szukają one przeciwciał lub enzymów, które nie są założone do obecności na wykrywalnym poziomie. W takich przypadkach “normalnym” wynikiem jest “LTA = mniej niż test”. W miarę jak testy laboratoryjne stają się coraz lepsze, a granica wykrywalności spada, coraz więcej osób określa się jako “nieprawidłowe”. Taki jest postęp naukowy.
Myung Won Lee, Dong Yeob Shin, Kwang Joon Kim, Sena Hwang, i Eun Jig Lee, The Biochemical Prognostic Factors of Subclinical Hypothyroidism . Endokrynol Metab. 2014 Jun; 29(2): 154-162.
Vahab Fatourechi, Subclinical Hypothyroidism: An Update for Primary Care Physicians . Mayo Clin Proc. 2009 Jan; 84(1): 65-71.