Światowa Organizacja Zdrowia opublikowała raport zatytułowany Blood Donor Selection: Guidelines on Assessing Donor Suitability for Blood Donation . W oparciu o przegląd badań naukowych i innej literatury, zawiera on szczegółowe zalecenia dotyczące tworzenia programów krwiodawstwa, w tym tego, których dawców należy przyjąć, a których odrzucić.
Wymieniono w nim kilka chorób autoimmunologicznych. W części poświęconej chorobom niezakaźnym (strona 49) mamy
5.1.4 Małopłytkowość
Osoby z małopłytkowością nie powinny być akceptowane jako dawcy krwi ze względu na ryzyko krwawienia w miejscu wkłucia do żyły oraz dlatego, że przewlekła małopłytkowość może być związana z poważną chorobą hematologiczną lub inną chorobą ogólnoustrojową. Przebyta w przeszłości autoimmunologiczna małopłytkowość nie jest przeciwwskazaniem do oddawania krwi, nawet jeśli była leczona splenektomią, pod warunkiem, że potencjalny dawca czuje się dobrze od pięciu lat i nie ma dowodów na nawrót choroby (64).
Szczególny powód odrzucenia w tym przypadku jest dwojaki: Możliwość krwawienia oraz wtórnego, poważniejszego schorzenia. Pierwsze ryzyko jest jednak wspólne dla wszystkich chorób hematologicznych. W rozdziale tym powołano się na wybrane wytyczne brytyjskiej organizacji Blood Transfusion & Tissue Transplantation Services.
Istnieje pełna sekcja poświęcona “Chorobom immunologicznym” (co przypuszczalnie obejmuje choroby autoimmunologiczne) (strona 57):
5.6 CHOROBY IMMUNOLOGICZNE
Osoby z ogólnoustrojowymi chorobami immunologicznymi są ogólnie złe i dlatego nie nadają się do oddawania krwi. Dawcy powinni być pytani o poważne alergie na materiały używane do pobierania krwi, takie jak lateks lub środki do dezynfekcji skóry, tak aby można było uniknąć kontaktu z tymi materiałami. Odnotowano bierne przeniesienie IgE przez transfuzję krwi, ale nie zmienia to kryteriów akceptacji (129,130,131).
Chociaż nie ma dowodów na szkodliwość oddawania krwi przez osoby, u których w przeszłości wystąpiła anafilaksja, jako środek zapobiegawczy zaleca się stałe odraczanie takich osób (70).
Należy zauważyć, że zalecenie to wynika głównie z założenia, że choroby te są poważne, a zatem mogą wyrządzić poważną szkodę biorcom krwi tych dawców. Powołane źródła to trzy badania nad potencjalną zdolnością przenoszenia IgE i jeden ogólny zestaw zaleceń dla dawców krwi.
W dalszej części rozdziału omówiono ogólne choroby ośrodkowego układu nerwowego (strona 58):
5.8 CHOROBY CENTRALNEGO UKŁADU NERWOWEGO
Ocena przydatności potencjalnych dawców ze schorzeniami ośrodkowego układu nerwowego powinna uwzględniać dobro dawcy oraz ryzyko transfuzji wariantu choroby Creutzfeldta-Jakoba (vCJD).
Zaleca się, aby prawie wszyscy dawcy z chorobami ośrodkowego układu nerwowego (epilepsja, stwardnienie rozsiane itp.) byli odraczani z kilku powodów:
- Brak pełnego zrozumienia przyczyny choroby (patrz rozdział o stwardnieniu rozsianym)
- Obawa, że oddanie krwi może prowadzić do niekorzystnych skutków dla dawcy (patrz rozdział o padaczce)
- Możliwość przeniesienia wariantu choroby Creutzfeldta-Jakoba (vCJD).
Niektóre z tych obaw nie zostały jeszcze poparte badaniami, chociaż podjęto próby ich udowodnienia/obalenia. Główną obawą jest to, że niektóre warianty tych chorób nie są wystarczająco znane i mogą występować niepożądane skutki, których lekarze nie są świadomi. Jest to obawa, którą widziałem cytowaną na różnych stronach internetowych programów oddawania krwi.
Wreszcie, istnieje ogólny rozdział na temat leków (strona 64). Wiąże się to z odroczeniem niektórych dawców z małopłytkowością, ponieważ choroba ta może uniemożliwić oddanie krwi. W takich przypadkach leki mogłyby zostać przeniesione przez krew, co mogłoby zaszkodzić biorcy:
6.2 MEDYCYNY
Kryteria odroczenia w przypadku leków przyjmowanych przez dawców powinny uwzględniać podstawowe schorzenie, na które przyjmowane są leki, właściwości farmakokinetyczne leku oraz wpływ leku na jakość lub bezpieczeństwo oddanej krwi (146,147,148). Dawcy nie powinni pomijać regularnego przyjmowania leków w celu wzięcia udziału w sesji krwiodawstwa.
Nie ma opublikowanych dowodów na to, że leki w oddanej krwi spowodowały niepożądane skutki u pacjenta otrzymującego transfuzję, chociaż jest mało prawdopodobne, aby takie zdarzenia zostały rozpoznane. Przepisy Unii Europejskiej wymagają czasowego odroczenia w oparciu o “charakter i sposób działania” leku (149).
Ponownie, chociaż możliwość ta została zbadana, istnieje niewiele dowodów na jej poparcie. Programy krwiodawstwa zalecają, aby w niektórych przypadkach odraczać tych potencjalnych dawców z ostrożności.
Istnieją niektóre choroby autoimmunologiczne, które nie zabraniają automatycznie oddawania krwi. darowizny. Wśród nich są astma i niektóre przypadki reumatoidalnego zapalenia stawów i niedoczynności tarczycy. Są to mniej poważne choroby autoimmunologiczne, a ponadto są dobrze znane i uleczalne, co oznacza, że niektóre z wymienionych wcześniej zagrożeń nie mają do nich zastosowania.