Omeprazol (Prilosec, Losec) i ranitydyna (Zantac) działają równie dobrze na redukcję kwasu żołądkowego.
Do długotrwałego, codziennego użytku, co jest bezpieczniejsze?
Zanim porozmawiamy o bezpieczeństwie, nie zgodziłabym się, że te dwie rzeczy działają “równie dobrze”. Podczas gdy ranitydyna (antagonista receptora histaminowego 2 - H2A) jest lekiem o dobrej skuteczności, badania wykazały, że inhibitory pompy protonowej - PPI (takie jak omeprazol) są bardziej skuteczne. (1, 2) Jedno z tych badań konkluduje:
Leczenie podtrzymujące za pomocą omeprazolu (20 lub 10 mg raz na dobę) jest lepsze niż ranitydyna (150 mg dwa razy na dobę) w utrzymaniu pacjentów z nadżerkowym refluksowym zapaleniem przełyku w remisji przez okres 12 miesięcy.
Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, University of Oxford, Medical Sciences Division w systematycznym przeglądzie PPI i H2A w GORD stwierdza, że:
Częstotliwość występowania wycofywania badań z powodu niepożądanych zdarzeń związanych z narkotykami jest wykazana […]. Dla PPI wskaźnik wycofywania zdarzeń niepożądanych wynosił 2,5%, a dla H2A 4,2%. Tendencja ta w przypadku mniejszej liczby wycofań zdarzeń niepożądanych z powodu PPI była znacząca - ryzyko względne 0,61 (0,41 - 0,91). NNH wynosiła 50 (26 - 251). Oznacza to, że na każdych pięćdziesięciu pacjentów z refluksowym zapaleniem przełyku leczonych inhibitorem pompy protonowej, nie wystąpią poważne powikłania związane z leczeniem, które wystąpiłyby, gdyby byli leczeni H2A.
Dotyczy to jedynie poważnych powikłań. Szczegółowe wykazy możliwych działań niepożądanych i ich częstotliwości dla każdego leku można znaleźć w ich odpowiednich streszczeniach charakterystyki produktu - SPC. (4, 5)
(Edycja: W przypadku długotrwałych działań niepożądanych i zagrożeń może upłynąć wiele lat, zanim zostaną one wykryte, dlatego też bezpieczeństwo leków jest stale poddawane ponownej ocenie, szczególnie poprzez system nadzoru nad bezpieczeństwem farmakoterapii. Ostatnio przeprowadzono kilka badań, które wykazały, że mogą istnieć dodatkowe długoterminowe zagrożenia związane ze stosowaniem IPP, jak wyjaśniono w odpowiedzi hrabiego Iblisa).
Jednak w ciąży ranitydyna i inne H2As zostały sklasyfikowane jako leki klasy B, podczas gdy omeprazol został sklasyfikowany jako lek klasy C, przy czym druga z nich opiera się na skutkach wykazanych w badaniach na zwierzętach. Istnieje więcej danych dotyczących bezpieczeństwa w czasie ciąży uzyskanych od ludzi w odniesieniu do ranitydyny niż w odniesieniu do omeprazolu. Klasa B jest uważana za bezpieczniejszą niż klasa C. Inne IPP są sklasyfikowane jako klasa B. (6)
*W zasadzie, wybór leku powinien zależeć od lekarza, który zna specyfikę Twojego stanu zdrowia i ogólnego stanu zdrowia. *Co więcej, jeśli choroba utrzymuje się (pytasz o długotrwałe stosowanie), lekarz powinien śledzić Twój stan i postęp leczenia.
Najnowsze wyniki badań wskazują na poważne zagrożenia dla zdrowia związane z długotrwałym stosowaniem PPI. Leki te zwiększają ryzyko chorób serca , zwiększają ryzyko demencji oraz przewlekłej choroby nerek . Te działania niepożądane zostały stwierdzone dopiero niedawno. Związek z chorobami serca był kiedyś kontrowersyjny, ale ostatnio uzyskane dowody wskazują na solidny związek przyczynowy. Wyniki bardzo niedawnego eksperymentu ](http://circres.ahajournals.org/content/early/2016/04/19/CIRCRESAHA.116.308807) na hodowlach komórkowych sugerują, że te efekty uboczne są spowodowane przez IPP zakłócające funkcje śródbłonka.
Jak wspomniał Lucky w odpowiedzi, IPP działają lepiej niż H2As, więc decyzja, który lek zastosować musi być oparta na solidnej ocenie ryzyka przez lekarza. Aktualne dowody sugerują, że przynajmniej IPP nie powinny być już przepisywane, z wyjątkiem tych, które zapobiegają problemom zagrażającym życiu, takim jak krwawienie z jelita.