Jakie są wady autologicznej implantacji tenocytów?

Przeczytałem kilka artykułów badawczych, które wydają się być dość pochlebne w stosunku do autologicznej implantacji tenocytów (ATI):

• (1) przedstawia udany powrót do zdrowia po częściowym pęknięciu mankietu rotatora i tendinopatii u elitarnego sportowca używającego ATI.
• (2) wymienia kilka korzystnych stron / pozytywnych wyników:

Skuteczność wykorzystania komórek ścięgnistych do naprawy ścięgien została zweryfikowana w wielu badaniach in vitro i badaniach na zwierzętach, (33-35). Badania na zwierzętach wykazały, że implantacja autologicznych, rozszerzonych in vitro tenocytów poprawia strukturę ścięgien i ułatwia proces gojenia zarówno w modelu ostrego rozrywania ścięgien (33), jak i w modelu przewlekłej choroby zwyrodnieniowej ścięgien (35).

Kliniczne zastosowania zastrzyków Ortho-ATI wykazały zmniejszenie bólu i stanu zapalnego, odbudowę struktury włókien, zmniejszenie hiperplazji naczyń oraz poprawę morfologii komórek. Świadczy to o tym, że wstrzyknięcie autologicznych, rozszerzonych in vitro tenocytów zmienia progresję tendinopatii ścięgnistej. (35)“

• (3) również zawiera tylko pozytywne wyniki, chociaż do tej pory miałem dostęp tylko do streszczenia (pomimo tego, że moja biblioteka uniwersytecka płaci miliony dolarów rocznie za prenumeratę czasopism , i pytając mojego kolegę pracującego w jednej z największych francuskich uczelni medycznych):

Średni końcowy czas obserwacji dla pozostałych 15 pacjentów wynosił 4,51 roku (zakres, 3,08-5,17 roku). W miejscu biopsji ścięgna rzepkowego u żadnego pacjenta nie zaobserwowano żadnych powikłań. U żadnego pacjenta w miejscu wstrzyknięcia nie zaobserwowano żadnych zdarzeń niepożądanych, zakażenia ani nadmiernych reakcji fibroblastycznych. W ocenie klinicznej stwierdzono istotną (P < .001) poprawę średniej punktacji bólu w VAS z 5,73 w ocenie wstępnej do 1,21 (78% poprawy) w ocenie końcowej. Istotną poprawę (P < .001) uzyskano również w ocenie klinicznej od oceny wstępnej do końcowej (odpowiednio od 45,88 do 6,61 [84%], od 31,73 do 9,20 [64%] oraz od 19,85 do 46,60 [208%]). Nie stwierdzono różnicy w średnich ocenach QuickDASH i UEFS na 1 rok i końcowej kontroli (P > .05); jednak siła przyczepności nadal się poprawiała (P < .001). Zatwierdzony system punktacji MRI wykazał, że średnia ocena tendinopatii ścięgnistej przy częstym pochodzeniu ekstensora uległa znacznej poprawie (P < .001) od oceny wstępnej (4,31) do 1 roku (2,88) i została utrzymana (P > .05) w końcowej obserwacji (2,87). W końcowej kontroli 93% pacjentów było bardzo zadowolonych lub zadowolonych z leczenia ATI.

Jakie są minusy / ryzyko związane z autologicznymi implantacjami tenocytów, jeśli takie istnieją, poza:

• biopsją ścięgna (z nieuszkodzonego ścięgna u pacjenta), która jest potrzebna do uzyskania próbek ścięgien do hodowli tenocytów. Ile czasu zajmuje wyleczenie z biopsji ścięgna? )
• typowe ryzyko iniekcji, kiedy wstrzykuje się wyhodowane tenocyty w uszkodzone ścięgno

?

• najbardziej interesuje mnie boczna nasadka kości ramiennej.

(1), (2), i (3) wszystkie mają konflikty interesów (przynajmniej jeden autor pracuje dla firmy, która dąży do osiągnięcia zysków z autologicznej implantacji tenocytów).

• *

Referencje:

• (1) Wang, Allan W., et al. Autologiczna implantacja tenocytów, nowatorska metoda leczenia częściowej grubości rozerwania mankietu rotatora i tendinopatii u elitarnego sportowca. ” BMJ case reports 2013 (2013): bcr2012007899.
• (2) Zheng, Ming Hao, Paul Anderson, i Jerome Waddell. Orthocell’s Ortho-ATI: Tendon Regeneration . Vol. 1. Jerome Waddell, 2014.
• (3) Wang, Allan, et al. Evidence for the Durability of Autologous Tenocyte Injection for Treatment of Chronic Resistant Lateral Epicondylitis Mean 4.5-Year Clinical Follow-up. “ The American journal of sports medicine (2015): 0363546515579185.
• (33) Chen, J.M., Willers, C., Xu, J., Wang, A., i Zheng, M.H. Autologiczna terapia tenocytami przy użyciu porcelanowych rusztowań biologicznych dla masywnego defektu mankietu rotatora u królików. Tissue Eng 13, 1479, (2007)
• (34) Y. Bi, et al., Nature Med., 10, 1219 (2007).
• (35) J. Chen, et al., Achilles Tendinopathy in a Rabbit Model TISSUE ENGINEERING., Part A. 17, 2037 (2011).