Łaknąc światła słonecznego z melatoniną?

Zauważyłam bardzo dziwny, ale pozytywny efekt uboczny przyjmowania suplementów melatoniny lub wiśni o dużej zawartości melatoniny (mam badania krwi, które potwierdziły alergie pokarmowe i najwyraźniej moje wchłanianie melatoniny jest częściowo z tego powodu zablokowane).

Kiedy mam niedobór, nie lubię otwierać żaluzji, ale tak naprawdę ciągle mam ochotę na światło słoneczne rano, kiedy mam wystarczającą ilość melatoniny (i czuję mniejszy niepokój (chyba że zażyłam za dużo, w tym przypadku czuję się przygnębiona), lepiej doświadczam i pamiętam sny, i rzeczywiście jestem w stanie zaangażować się w modlitwę, co jest czymś, co było dla mnie trudne do zebrania energii na czas niedoboru, mimo że wcześniej cieszyłam się z tej aktywności).

Czy te efekty, w szczególności łaknienie światła słonecznego, są rozpoznawalnymi zjawiskami? Czy ktoś zna mechanizm, za pomocą którego melatonina by to robiła?

Czy melatonina bezpośrednio wywołuje łaknienie światła słonecznego, czy też jej niedobór wyłącza łaknienie, aby skłonić nas do odnalezienia ciemności i pozwolić naszemu ciału zregenerować ją przez jakikolwiek inny proces?