Czy istnieje jakaś literatura naukowa badająca fizyczne i psychologiczne uzależnienie od białej mąki z pszenicy?
Niektóre badania, jak ten mówią na ten temat, ale nie jestem dobrze poinformowany i zainteresowany, aby dowiedzieć się więcej przez głosy ekspertów.
Większość badań dotyczy uzależnienia od żywności jako całości, ponieważ większość biochemicznych mechanizmów uzależnienia od żywności jest podobna w przypadku spożycia cukru, mąki rafinowanej, tłuszczów, kofeiny i innych substancji. Uzależnienie badano również w odniesieniu do zwyczaju spożywania żywności, która jest przygotowywana z kombinacji składników, takich jak pączki lub frytki, a nie oddzielnych składników. Istnieje wiele badań, które dotyczą problemu nadmiernego spożywania żywności jako prawdziwego uzależnienia**, podobnego do tego, które wywołują narkotyki, takie jak kokaina, heroina, alkohol i tytoń (Blumenthal & Gold, 2010; Moreno & Tandon, 2011).
Dr. Ifland identyfikuje wyrafinowane produkty (substancje słodzące, węglowodany, tłuszcze, sól i kofeina) jako substancje, które mają największy potencjał powodowania uzależnienia. Nasz organizm jest zaprogramowany tak, aby rozpoznawać cukry i substancje tłuszczowe jako podstawowe dla życia i zdrowia: są one rezerwami energetycznymi i kierują nas w stronę konsumpcji owoców, bogatych w błonnik, witaminy i minerały. Wraz z uszlachetnianiem żywności mamy do czynienia z nadmierną koncentracją cukrów i tłuszczów, a to zakłóca naszą ewolucyjną adaptację (Ifland i in., 2009).
W wyjaśnieniu mechanizmów uzależnienia znajdują się co najmniej trzy czynniki, które przyczyniają się do nadmiernego spożycia żywności. W przypadku cukru i mąki rafinowanej część wyjaśnienia przechodzi przez pojęcie indeksu glikemicznego: żywność o wysokim indeksie glikemicznym - i ładunku - powoduje wzrost cukru we krwi, co prowadzi do wzrostu insulinemii i późniejszej hipoglikemii, która jest odczuwana jako głód (Lennerz i in., 2013; Ludwig, 2002). Inne wyjaśnienia opierają się na produkcji endogennych opioidów powodowanych przez cukry, które następnie działałyby jako używki (Drewnowski, Krahn, Demitrack, Nairn, & Gosnell, 1992, 1995), oraz na mniejszej wydajności receptorów dopaminy , co prowadziłoby do zwiększonego spożycia żywności w celu osiągnięcia tego samego zadowolenia (Wang i in., 2001; Wang, Volkow, Thanos, & Fowler, 2004). Wreszcie, ostateczna interpretacja odnosi się do faktu, że wysokie spożycie węglowodanów prowadzi do zwiększonego poziomu serotoniny , która jest postrzegana jako przyjemne doznanie (Wurtman, 1988).
Blumenthal, D. M., & Gold, M. S. (2010). Neurobiology of food addiction. Current Opinion in Clinical Nutrition and Metabolic Care, 13(4), 359-65. doi:10.1097/MCO.0b013e32833ad4d4
Drewnowski, A., Krahn, D., Demitrack, M., Nairn, K., & Gosnell, B. (1992). Reakcje smakowe i preferencje dla słodkiej żywności wysokotłuszczowej: Dowody na udział opioidów. Physiology & Behavior, 51(2), 371-379. doi:10.1016/0031-9384(92)90155-U
Drewnowski, A., Krahn, D., Demitrack, M., Nairn, K., & Gosnell, B. (1995). Nalokson, bloker opiatów, zmniejsza spożycie słodkich wysokotłuszczowych pokarmów u otyłych i chudych kobiet. Am J Clin Nutr, 61(6), 1206-1212. Pobrane z http://ajcn.nutrition.org/content/61/6/1206.short
Ifland, J. R., Preuss, H. G., Marcus, M. T., Rourke, K. M., Taylor, W. C., Burau, K., … Manso, G. (2009). Refined food addiction: a classic substance use disorder. Medical Hypotheses, 72(5), 518-26. doi:10.1016/j.mehy.2008.11.035
Lennerz, B. S., Alsop, D. C., Holsen, L. M., Stern, E., Rojas, R., Ebbeling, C. B., … Ludwig, D. S. (2013). Effects of dietary glycemic index on brain regions related to reward and craving in men. The American Journal of Clinical Nutrition, 98(3), 641-7. doi:10.3945/ajcn.113.064113
Ludwig, D. S. (2002). The Glycemic Index. JAMA, 287(18), 2414. doi:10.1001/jama.287.18.2414
Moreno, C., & Tandon, R. (2011). Czy objadanie się i otyłość powinny być klasyfikowane jako zaburzenie uzależniające w DSM-5? Current Pharmaceutical Design, 17(12), 1128-31. Pobrane z http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/21492085
Wang, G.-J., Volkow, N. D., Logan, J., Pappas, N. R., Wong, C. T., Zhu, W., … Fowler, J. S. (2001). Brain dopamine and obesity. The Lancet, 357(9253), 354-357. doi:10.1016/S0140-6736(00)03643-6
Wang, G.-J., Volkow, N. D., Thanos, P. K., & Fowler, J. S. (2004). Similarity between obesity and drug addiction as assessed by neurofunctional imaging: a concept review. Journal of Addictive Diseases, 23(3), 39-53. doi:10.1300/J069v23n03_04
Wurtman, J. J. (1988). Łaknienie węglowodanów, zmiany nastroju i otyłość. The Journal of Clinical Psychiatry, 49 Suppl, 37-9. Odebrane z http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3045110