Czy hiperwentylacja+hipowentylacja (Metoda Wima Hofa) jest bardziej prawdopodobna w zapobieganiu lub promowaniu raka?

Hiperwentylacja może prowadzić do zmniejszonego transportu tlenu do komórek. W rezultacie, nieefektywne wzorce oddychania mogą powodować niedotlenienie komórek i tkanek, przewlekły stan zapalny, immunosupresję i wiele innych negatywnych skutków spowodowanych niskim poziomem tlenu w organizmie i hipokapnią (obniżony poziom CO2).

Hipoksja okazała się być siłą napędową w kilku stanach zdrowia, w tym w chorobach serca, cukrzycy, chronicznym zmęczeniu i stała się powszechnie znaną kluczową przyczyną raka na poziomie komórkowym. Dr. Otto Warburg badał metabolizm guzów i oddychanie komórek nowotworowych. W 1931 r. otrzymał Nagrodę Nobla za odkrycie natury i sposobu działania enzymu oddechowego w odniesieniu do metabolizmu komórkowego i oddychania komórkowego. Jego badania doprowadziły do odkrycia, że

…komórki nowotworowe mogą żyć i rozwijać się nawet przy braku tlenu.

W normalnych warunkach, nieprawidłowe komórki są wykrywane przez układ odpornościowy i niszczone. Jednakże, praca makrofagów, enzymów i innych czynników układu odpornościowego jest poważnie ograniczona, gdy występuje niedotlenienie.

Na przykład, Dr. Rockwell z Yale University School of Medicine ](https://medicine.yale.edu/intranet/facultybydept/sara_rockwell-2.profile) badał złośliwe zmiany na poziomie komórkowym i napisał w abstrakcie, zatytułowanym Dostarczanie tlenu: implikacje dla biologii i terapii guzów litych ,‘

Fizjologiczne efekty niedotlenienia i związane z tym niedoskonałości mikrośrodowiska zwiększają liczbę mutacji, selekcjonują komórki z niedoborem normalnych ścieżek programowanej śmierci komórkowej i przyczyniają się do rozwoju coraz bardziej inwazyjnego, przerzutowego fenotypu.

Komórki złośliwe normalnie i stale pojawiają się i istnieją w każdym ludzkim organizmie z powodu miliardów podziałów komórkowych i mutacji. Jak opisano w Molecular Biology of the Cell. 4th Edition ,’

guz jest uważany za raka tylko wtedy, gdy jest złośliwy, to znaczy tylko wtedy, gdy jego komórki nabyły zdolność do inwazji na otaczające tkanki. Inwazyjność zazwyczaj oznacza zdolność do oderwania się, przedostania się do krwiobiegu lub naczyń limfatycznych i tworzenia wtórnych guzów, zwanych przerzutami, w innych miejscach w organizmie.

Ostra hipoksja w guzach: implikacje dla modyfikatorów efektów promieniowania ,‘ opisuje metody, które zostały opracowane w selekcji i analizie komórek z guzów w funkcji ich odległości od ukrwienia guza.

Informacja ta dostarcza bezpośrednich dowodów na to, że przynajmniej w przypadku tego guza, niedotlenienie może wynikać z przejściowych wahań w perfuzji krwi.

Istnieją dowody na szybki wzrost guzów, gdy występuje stan hipoksji. Microenvironmental and cellular consequences of altered blood flow in tumours ](https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15456710)’ uwiarygadnia tę tezę, stwierdzając

…angiogeneza guza jest wyzwalana przez różne sygnały charakterystyczne dla mikrośrodowiska guza, w tym niskie napięcie tlenu, niskie pH zewnątrzkomórkowe i niskie stężenie glukozy.

W streszczeniu przedstawiono również związek pomiędzy hipoksją a przerzutami nowotworowymi:

Ekspozycja na hipoksję albo indukuje, albo selekcjonuje komórki, które są hiper glikolityczne, a to z kolei wytwarza lokalną kwasicę, która jest również powszechną cechą guzów litych…Badane są dowody łączące kwasowość guza ze zwiększoną aktywnością kilku systemów enzymów degradujących macierz zewnątrzkomórkową…Wysoki poziom mleczanu, innego produktu końcowego glikolizy, w zmianach pierwotnych został skorelowany ze zwiększonym prawdopodobieństwem przerzutów. …Przyjęcie fenotypu hiper glikolitycznego jest niezbędną cechą samej kancerogenezy i daje komórkom nowotworowym przewagę przeżycia i proliferacji nad otaczającymi je prawidłowymi komórkami. Empiryczne dowody wspierające ten model “kwasowej inwazji guza” są omówione.

Dodatkowo, Tumor oxygenation predicts for the likelihood of distant metastases in human soft tissue sarcoma ’ bada związek pomiędzy natlenieniem guza a wynikami leczenia w ludzkim mięsaku tkanek miękkich, twierdząc, że natlenienie guza przewiduje szanse na inwazję nowotworu.

…beztlenowa hodowla komórek włókniakomięsaka i czerniaka, po której następowało ponowne natlenienie, prowadziła zarówno do znacznej nadreplikacji DNA, jak i zwiększonego poziomu przerzutów odległych. Wprowadzenie hipoksycznych komórek, takich jak te, do krążenia systemowego, a następnie sekwestracja w bogatym w tlen środowisku płuc, może wyjaśniać wyniki niniejszego badania…

Hipoksja może również wpływać na rozwój nowotworu, leczenie i rokowanie zgodnie z Regulation of Proliferation-Survival Decisions during Tumor Cell Hypoxia ,’

Hipoksja może zatem powodować zarówno oporność na leczenie, jak i przewagę wzrostu.

I w Hipoksja i radioterapia: Historia przeszłości, bieżące badania i obietnica na przyszłość ’,

…zmiany w przepływie krwi i zużyciu tlenu w trakcie wielofrakcyjnej i wielolekowej radioterapii.Terapia wieloczynnikowa zmienia utlenowanie guza i prawdopodobnie ma decydujące znaczenie w określaniu skuteczności wielu szeroko stosowanych schematów terapeutycznych.

W Znaczenie prognostyczne utlenowania guza u ludzi ,

Wykazano, że niskie stężenie tlenu w tkankach ma znaczenie w odpowiedzi ludzkich guzów na radioterapię, chemioterapię i inne metody leczenia. Wiadomo również, że hipoksja jest wskaźnikiem prognostycznym, ponieważ niedotlenione guzy ludzkie są bardziej agresywne biologicznie i bardziej prawdopodobne jest, że będą nawracać miejscowo i dawać przerzuty.

I na koniec, w Badanie fizjologii hipoksyjnych guzów poprzez wzorce ekspresji genów ,‘

Dowody kliniczne pokazują, że hipoksja guza jest niezależnym wskaźnikiem prognostycznym złego wyniku pacjenta. Hipoksyjne guzy mają zmienione procesy fizjologiczne, w tym zwiększone obszary angiogenezy, zwiększoną inwazję miejscową, zwiększoną ilość przerzutów odległych i zmienione programy apoptotyczne.

W oparciu o wyniki wcześniej wymienionych badań, pojawienie się, rozwój i przerzuty nowotworów mogą być przypisane niedotlenieniu komórek, które może wystąpić w wyniku przedłużonej hiperwentylacji. Dlatego też metoda Wima Hofa może nie być korzystna, gdy jest włączona do “planu profilaktycznego” osoby podatnej na raka, ze względu na potencjalne ryzyko związane z niedotlenieniem (jako potencjalną konsekwencją wynikającą z elementu hiperwentylacji w ćwiczeniach oddechowych).

Oprócz mnichów i mniszek, którzy prezentują imponujące zdolności, Wim Hof jest na tropie. Jedna z anegdot brzmi następująco:

Sam również doświadczyłem pozytywnych zmian, […] Moja wytrzymałość sercowo-naczyniowa i mięśniowa również znacznie wzrosła, przy jednoczesnym skróceniu czasu biegu, dzięki przesyceniu moich komórek tlenem, aktywacji mojego autonomicznego układu nerwowego i nadrzędnego podwzgórza oraz zmianie poziomu pH mojego organizmu na stan bardziej zasadowy. Wszystkie te zmiany w mojej fizjologii, wynikające z konsekwentnego praktykowania Techniki Wima Hofa, znacznie poprawiły mój ogólny stan zdrowia i wyniki sportowe.

Ale anegdoty od wierzących nie są oczywiście zbyt użyteczne. Naukowcy są jednak zaintrygowani tymi wszystkimi rekordami świata, które Hof zebrał:

Na początku wydaje się to niedorzeczne, ponieważ od dawna wiadomo, że wrodzony system odpornościowy naszego ciała działa w sposób autonomiczny: nie możemy go dobrowolnie kontrolować. Ale co by się stało, gdyby to rozumowanie było błędne? Holender Wim Hof, lepiej znany jako “człowiek lodu”, z pewnością tak uważa. Hof jest posiadaczem kilku rekordów świata w wytrzymywaniu ekstremalnego zimna, takich jak zanurzenie w lodzie na prawie 2 godziny. Przez lata opracował techniki, które pozwoliły mu wytrzymać niskie temperatury. Należą do nich medytacja, metody oddechowe i wielokrotne wystawianie się na zimno. Ale twierdził również, że może kontrolować swój układ odpornościowy. W 2011 roku, choć byliśmy sceptyczni, poddaliśmy twierdzenie Hofa próbie. […] Po powrocie do Holandii przetestowaliśmy reakcje immunologiczne ochotników, stosując model endotoksynowy. Wyniki były niezwykłe: ochotnicy trenowani przez Hofa, którzy ćwiczyli techniki oddechowe podczas eksperymentu, wykazywali wyjątkowo wysoki poziom adrenaliny - nawet wyższy niż ten mierzony u osób skaczących na bungee po raz pierwszy (PNAS, vol. 111, s. 7379). Zgłaszali oni również mniej objawów grypopodobnych, doświadczali niższej gorączki i mieli poziom cytokin niższy o połowę od grupy kontrolnej. Wyniki te pokazują, po raz pierwszy, że rzeczywiście możliwe jest dobrowolne wpływanie na SNS, a tym samym na wrodzony układ odpornościowy.

To samo badanie w recenzowanym czasopiśmie zawiera więcej danych: Dobrowolna aktywacja współczulnego układu nerwowego i tłumienie wrodzonej odpowiedzi immunologicznej u ludzi :

Significance Dotychczas zarówno autonomiczny układ nerwowy, jak i wrodzony układ odpornościowy były uważane za systemy, na które nie można dobrowolnie wpływać. Obecne badanie pokazuje, że poprzez praktykowanie technik poznanych w krótkoterminowym programie treningowym, współczulny układ nerwowy i układ odpornościowy mogą być rzeczywiście dobrowolnie wpływane. Zdrowi ochotnicy ćwiczący wyuczone techniki wykazywali głęboki wzrost uwalniania epinefryny, co z kolei prowadziło do zwiększonej produkcji mediatorów przeciwzapalnych i następnie tłumienia prozapalnej odpowiedzi cytokinowej wywołanej przez dożylne podanie endotoksyny bakteryjnej. Badanie to może mieć ważne implikacje dla leczenia różnych stanów związanych z nadmiernym lub utrzymującym się stanem zapalnym, zwłaszcza chorób autoimmunologicznych, w których terapie antagonizujące cytokiny prozapalne przynoszą duże korzyści.

Abstract Excessive or persistent proinflammatory cytokine production plays a central role in autoimmune diseases. Ostra aktywacja współczulnego układu nerwowego osłabia wrodzoną odpowiedź immunologiczną. Jednakże, zarówno autonomiczny układ nerwowy jak i wrodzony układ odpornościowy są uważane za systemy, na które nie można wpływać dobrowolnie. W niniejszej pracy ocenialiśmy wpływ programu treningowego na autonomiczny układ nerwowy i wrodzoną odpowiedź immunologiczną. Zdrowi ochotnicy byli randomizowani do grupy interwencyjnej (n = 12) lub kontrolnej (n = 12). Badani w grupie interwencyjnej byli szkoleni przez 10 dni w medytacji (medytacja trzeciego oka), technikach oddechowych (m.in. cykliczna hiperwentylacja, po której następowało zatrzymanie oddechu) i ekspozycji na zimno (m.in. zanurzenie w lodowato zimnej wodzie). Grupa kontrolna nie była trenowana. Następnie wszystkich badanych poddano eksperymentalnej endotoksemii (i.v. podanie 2 ng/kg endotoksyny Escherichia coli). W grupie interwencyjnej ćwiczenie wyuczonych technik powodowało przerywaną alkalozę oddechową i hipoksję, co skutkowało głębokim wzrostem stężenia epinefryny w osoczu. W grupie interwencyjnej, poziom przeciwzapalnej cytokiny IL-10 wzrastał szybciej po podaniu endotoksyny, silnie korelował z poprzedzającym poziomem epinefryny i był wyższy. Poziomy mediatorów prozapalnych TNF-α, IL-6, i IL-8 były niższe w grupie interwencyjnej i korelowały ujemnie z poziomem IL-10. Wreszcie, objawy grypopodobne były niższe w grupie interwencyjnej. Podsumowując, wykazaliśmy, że dobrowolna aktywacja współczulnego układu nerwowego powoduje uwalnianie epinefryny i następczą supresję wrodzonej odpowiedzi immunologicznej u ludzi in vivo. Wyniki te mogą mieć istotne implikacje dla leczenia stanów związanych z nadmiernym lub utrzymującym się stanem zapalnym, takich jak choroby autoimmunologiczne.

W drugim badaniu również dostrzeżono zmiany wynikające z praktykowania techniki, tym razem pozbawiając metodę części azjatyckiego mistycyzmu i tym samym ją zachrystianizując Neurokognitywne i somatyczne komponenty wzrostu temperatury podczas medytacji g-tummo: legenda i rzeczywistość:

Opowieści o medytujących g-tummo, którzy w tajemniczy sposób potrafili wysuszyć mokre prześcieradła owinięte wokół ich nagich ciał podczas mroźnej himalajskiej ceremonii, intrygowały uczonych i laików od stulecia. Badanie 1 przeprowadzono w odległych klasztorach wschodniego Tybetu, gdzie eksperci medytujący wykonywali praktyki g-tummo, podczas gdy mierzono ich temperaturę pod pachami i aktywność elektroencefalograficzną (EEG). Badanie 2 przeprowadzono z uczestnikami z Zachodu (grupa kontrolna bez medytujących), których poinstruowano, aby używali somatycznego komponentu praktyki g-tummo (oddychanie wazą) bez wykorzystania medytacyjnej wizualizacji. Wiarygodne wzrosty temperatury pachowej z normalnej do lekkiej lub umiarkowanej strefy gorączki (do 38.3°C) były obserwowane wśród medytujących tylko podczas Siłowego Oddechu typu medytacji g-tummo, któremu towarzyszyły wzrosty mocy alfa, beta i gamma. Wielkość wzrostu temperatury istotnie korelowała ze wzrostem mocy alfa podczas medytacji Forceful Breath. Wyniki badań wskazują, że istnieją dwa czynniki wpływające na wzrost temperatury. Pierwszym z nich jest składnik somatyczny, który powoduje termogenezę, podczas gdy drugim jest składnik neurokognitywny (medytacyjna wizualizacja), który pomaga w utrzymaniu wzrostu temperatury przez dłuższe okresy. Bez medytacyjnej wizualizacji, zarówno osoby medytujące jak i niemedytujące były w stanie używać Siłowego Oddychania tylko przez ograniczony czas, co skutkowało ograniczonym wzrostem temperatury w zakresie normalnej temperatury ciała. Ogólnie rzecz biorąc, wyniki sugerują, że specyficzne aspekty techniki g-tummo mogą pomóc nie-medytującym nauczyć się regulować temperaturę ciała, co ma wpływ na poprawę zdrowia i regulację wydajności poznawczej.

Brzmi to rzeczywiście obiecująco. Ale w jaki sposób, pozostaje w większości niejasne. “Zmniejszanie odpowiedzi immunologicznej”? Cóż, obniżenie aktywności układu odpornościowego może być złym pomysłem w odniesieniu do raka, natomiast zahamowanie zbyt szybkich procesów zapalnych może być dobre. Czy cokolwiek z tego jest badane w większej grupie? Czy któraś z tych rzeczy jest badana w dłuższym okresie czasu?

Tymczasowa krótkotrwała hiperwentylacja lub nawet hipoksja może mieć jakiś rodzaj treningu efektu , który mógłby prowadzić do poprawy natlenienia tkanek ciała ogólnie. Robienie tego wielokrotnie lub rutynowo może również mieć dość niepożądane efekty. Ale lokalne efekty ‘hipoksji nowotworowej’ raka, które pojawiają się jako trwałe niedotlenienie dotkniętych komórek, niekoniecznie są takie same jak to, co dzieje się przy oddychaniu kilka razy jak Hof.

Z Metodą Wima Hofa związane jest jednak pewne ryzyko, że ludzie mogą pomyśleć, że metoda ta jest naukowo uzasadniona. Wim jest mówcą z całego serca, ale jego naukowe słownictwo to galimatias. Z przekonaniem miesza w sposób bezsensowny terminy naukowe jako niepodważalne dowody. Wielu mniej obeznanych z nauką ludzi wierzy w to, co mówi, a kilka ciężko chorych osób użyło jego metody jako ostatecznego argumentu. Historie wierzących krążą w Internecie, w popularnych czasopismach i są również transmitowane. Badania naukowe są często przedstawiane w sposób tendencyjny. Jeśli praktykujemy Metodę Wim Hof z zachowaniem zdrowego rozsądku (np. nie hiperwentylujemy się przed zanurzeniem w wodzie) i bez nadmiernych oczekiwań: nie zaszkodzi spróbować. **Chociaż wpływ na nasze zdrowie czeka na potwierdzenie, ludzie mogą czuć się zdrowsi. Podsumowując, uważam, że warto zastanowić się, czy i które z aspektów treningowych metody Wima Hofa mają wpływ na nasz system odpornościowy i metabolizm. A jeśli chodzi o ekstremalne wyzwania, to czy Wim jest wyjątkowy? Czy może wszyscy jesteśmy, jak sam twierdzi, ludźmi lodu? [podkreślenie dodane]

Podsumowanie

Tak więc, Wim Hof jest na tropie czegoś. Ale co to jest? Zachodnia ](http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0079612308621597) nauka zoptymalizowała medytację techniki i udowodniła wiele korzyści, jakie można uzyskać z tych praktyk, nawet w ich archaicznej lub zmistyfikowanej formie. Lepsze wzorce oddechowe i więcej aktywności w przeciwieństwie do siedzącego trybu życia to bez wątpienia pozytywne zmiany dla wielu “cywilizowanych” ludzi.

Ta odpowiedź zakłada nieco zapośredniczone podejście do techniki. Zawsze istnieją skrajne przypadki, które wydają się unieważniać zdroworozsądkową ocenę. Próbując to zrobić u osoby “podatnej na raka”? Związek z rakiem wydaje się obecnie pośredni w najlepszym przypadku. Jeśli przesadzisz, a to, co jest przez to rozumiane, jest całkowicie nieokreślone, to bardzo prawdopodobnie jest złe. Jak Taylor powyżej znalazł ten post: 13 obserwacji po 5 miesiącach i 200+ sesjach Metody Oddychania Wima Hofa ](https://probablyhealthy.com/2016/02/15/13-observations-after-5-months-and-200-sessionsof-wim-hof-breathing-method/) niektóre aspekty stają się jednak całkiem jasne: 120-minutowe sesje, wykonywanie w samochodzie lub w lodowatej wodzie, i być może w samotności, istnieje całkiem sporo takich bezpośrednich zagrożeń związanych z praktykowaniem tego do tych ekstremów. O ile bardziej prawdopodobne jest rak z powodu tych ćwiczeń, jeśli tak często i tak długo, aby naprawdę stres i uszkodzenia systemu nie jest znany poprzez badania naukowe. Przesadzanie z tym bardzo prawdopodobnie doprowadzi do bardzo niepożądanych efektów, jak jazda poza drogą, tak szybko, że każdy wzrost ryzyka raka będzie moot.

Dopóki ta metoda Hofa lub medytacja tummo nie zostaną dokładniej zbadane, musimy na razie stwierdzić, że istnieje wiele anegdot, ale prawie żadnych prawdziwych dowodów w rozumieniu naszych standardów, że to działa tak czy inaczej lub lepiej niż po prostu “uprawiaj więcej sportu”. Jedynie wskaźniki, ale nieliczne, wskazują na kierunek ogólnej poprawy zdrowia, jeśli ktoś nie zemdleje od hiperwentylacji.

Jako optymista czekam na więcej badań na ten temat. Do czasu ich nadejścia: Myślę, że to nie szkodzi zbytnio, to nie pomaga zbytnio.