Jaki jest pośpiech w przypadku nagłego ubytku słuchu?

Słyszałem od laryngologa (lekarza laryngologa, nosa i gardła) i audiologa (specjalisty ds. słuchu), że w przypadku nagłego ubytku słuchu najważniejszy jest czas, a pacjent powinien być widziany jak najszybciej. Protetyk słuchu, z którym rozmawiałam, stwierdził, że jej nauczyciel audiologii sam doświadczył nagłej utraty słuchu i opuścił zajęcia, aby jak najszybciej pojechać do lekarza, który ma go zobaczyć.

Niestety, żaden z tych specjalistów nie wyjaśnił, dlaczego tak się stało. Dlaczego pilna potrzeba zajęcia się nagłym ubytkiem słuchu?Czy to z powodu obawy, że pogorszy się do tego stopnia, że nie będzie można go wyleczyć? Czy jest jakiś szczególny sposób leczenia, który nie zadziała (również?) po pewnym czasie? A może wynika to tylko z dyskomfortu związanego z brakiem możliwości słyszenia przez dłuższy czas?