Jaka dieta/żywność obniża IGF-1 i zwiększa IGFBP-1?

Pediatra endokrynolog dziecięcy mojego syna zalecił dietę o niskiej zawartości węglowodanów w celu zwiększenia jego wrażliwości na insulinę (=zmniejszenie insulinooporności). Najwyraźniej jednak nie jest to całkowicie mainstreamowe (jeszcze), ponieważ jego pediatra, który poza tym był bardzo zadowolony z ostatnich postępów i badań, nie wiedział o diecie niskowęglowej i miał problemy z jej zrozumieniem.

Osobiście nie przeczytałem wiele naukowej literatury na ten temat – mój osobisty nacisk był bardziej skupiony na wdrażaniu zaleceń specjalisty w moim domu – ale oto kilka referencji, które mogą pomóc Ci zacząć, jeśli jesteś zainteresowany kontynuacją: http://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa022637#t=article Bray, G. A. (2005). Czy jest coś szczególnego w dietach o niskiej zawartości węglowodanów? Annals of Internal Medicine, 142(6), 469-70.

Stwierdziliśmy, że dieta niskowęglowodanowa, połączona z leczeniem metforminą i dbałością o regularne, umiarkowane ćwiczenia fizyczne, pomogła mojemu synowi odpornemu na insulinę zwiększyć wyniki badań laboratoryjnych IGFBP-1, schudnąć w sposób powolny i zrównoważony, a następnie utrzymać jego BMI na czas życia poza strefą otyłości. Pomogło mu to również doświadczyć mniej

• łaknienia
• bóle głowy
• nudności
• problemy z poziomem energii i koncentracją

Reszta rodziny, która nie jest genetycznie spokrewniona i nie ma insulinooporności, skorzystała w niewielkim stopniu również z diety niskokalorycznej, szczególnie w zakresie lepszej koncentracji po południu.

Uwaga na temat doświadczeń mojego syna z ćwiczeniami: Zawsze był on chłopcem, który czerpał wiele radości zarówno ze zorganizowanych sportów, jak i po prostu biegania, jazdy na rowerze i popisywania się siłą poprzez noszenie ciężkich rzeczy. Byłem zaskoczony, jak bardzo pomogło to w pierwszych miesiącach jego leczenia, aby uniknąć ćwiczeń, które wiązały się z krótkimi, intensywnymi odruchami i religijnym chodzeniem przez 20-30 minut dziennie (zgodnie z zaleceniami specjalisty).

Miał 9 lat, kiedy postawiono nam diagnozę, a teraz ma 13.

Ponieważ nie ma tylko jednego podejścia do “diety niskokalorycznej”, podzielę się tym, co udało nam się wypracować. Konkretne podejście do diety niskowęglowej, które stosujemy:

• bez syropu kukurydzianego o wysokiej zawartości fruktozy

• bez cukierków

• bez słodkich wypieków (z wyjątkiem urodzin, a następnie używamy specjalnych mąk, takich jak mączka migdałowa)

• chleb o wysokiej zawartości błonnika, maksymalnie jeden plaster na posiłek

• 100% makaron pełnoziarnisty (kupuję taki, który smakuje jak karton, stąd nie chce się go zbyt wiele jeść)

• węglowodany złożone, takie jak brązowy ryż i ziemniaki w małych porcjach

• owoce ograniczone do dwóch porcji dziennie; świeże i całe (wymaga żucia)

• proponujemy sałatki kilka razy w tygodniu

• nie ograniczamy tłuszczów ani białka

• dążymy do tego, aby przy każdym posiłku lub przekąsce stosunek białka do karbów był dobry

• wszyscy stosujemy tę samą dietę co dziecko

• bez soków owocowych - napoje to woda, pełne mleko i domowa, aromatyczna woda bąbelkowa (przykłady aromatów): sok z limonki lub czysty sok żurawinowy)

• surowa marchewka dla niemowląt lub duża marchewka często używana jako przekąska, czasami z humusem

Gdy po około trzech miesiącach uderzył w płaskowyż, tymczasowo zastąpiliśmy sos do pizzy sosem dla kotów. To wystarczyło. Rozkleił się, stracił jeszcze kilka kilogramów w ciągu następnego miesiąca i trafił w cel. W końcu udało nam się wrócić do Catsup (bez syropu kukurydzianego o wysokiej zawartości fruktozy) w umiarkowanym stopniu.