Istnieje kilka eksperymentalnych dowodów, które sugerują, że ci, którzy z przodu ładunku (mają swoje główne posiłki wcześniej w ciągu dnia) są bardziej narażone na utratę wagi niż ci, którzy jedzą później.
BACKGROUND : Pojawia się literatura ukazująca związek między czasem karmienia a regulacją wagi u zwierząt. Nie wiadomo jednak, czy czas przyjmowania pokarmu wpływa na powodzenie diety odchudzającej u ludzi.
OBJĘCIE : Ocena roli terminu przyjmowania pokarmów w skuteczności odchudzania w próbie 420 osób, które poddały się 20 tygodniowej terapii odchudzającej.
METODY : Uczestnicy (49,5% badanych płci żeńskiej; wiek (średnia ± s.d.): 42 ± 11 lat; BMI: 31,4 ± 5,4 kg m(-2)) zostali pogrupowani we wczesnej i późnej fazie jedzenia, w zależności od czasu trwania głównego posiłku (lunch w tej populacji śródziemnomorskiej). 51% badanych to osoby spożywające lunch wcześnie i 49% to osoby spożywające lunch późno (odpowiednio przed i po 1500 godzinach), badano spożycie i wydatek energii, hormony apetytu, genotyp CLOCK, czas trwania snu oraz chronologię.
Wyniki : Osoby spożywające późny lunch schudły mniej i wykazywały wolniejsze tempo utraty wagi w ciągu 20 tygodni kuracji niż osoby spożywające ją wcześnie (P=0,002). Co zaskakujące, spożycie energii, skład diety, szacowany wydatek energetyczny, hormony apetytu i długość snu były podobne w obu grupach. Niemniej jednak, osoby spożywające późne posiłki miały więcej typów wieczornych, miały mniej energicznych śniadań i częściej opuszczały śniadanie niż osoby jedzące je wcześniej (wszystkie; P<0.05). CLOCK rs4580704 polimorfizm pojedynczego nukleotydu (single nucleotide polymorphism - SNP) związany z czasem trwania głównego posiłku (P=0,015) z większą częstością występowania nośników drobnych alleli (C) wśród osób późno spożywających posiłek (P=0,041). Ani czas trwania snu, ani CLOCK SNP, ani chronotyp porannego/wieczornego nie były niezależnie związane z utratą masy ciała (wszystkie; P\>0,05).
Wnioski:Spóźnione jedzenie może mieć wpływ na powodzenie terapii odchudzającej. Nowatorskie strategie terapeutyczne powinny uwzględniać nie tylko spożycie kalorii i rozkład makroskładników pokarmowych - jak to się klasycznie robi - ale także czas podawania pokarmu.
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23357955
Inna praca sugeruje, że istnieją następstwa metaboliczne, jeśli spożycie głównych kalorii pod koniec dnia
Abstract** Cel**Niewiele badań badało związek między czasem przyjmowania pokarmów a zespołem metabolicznym. Naszym celem było porównanie diety odchudzającej z wysokim spożyciem kalorii podczas śniadania z dietą izokaloryczną z wysokim spożyciem kalorii podczas kolacji.
Projekt i metody Kobiety z nadwagą i otyłe (BMI 32,4 ± 1. 8 kg/m2) z zespołem metabolicznym zostały podzielone losowo na dwie izokaloryczne (∼1400 kcal) grupy odchudzające, śniadanie (BF) (700 kcal śniadanie, 500 kcal obiad, 200 kcal kolacja) lub obiad (D) grupa (200 kcal śniadanie, 500 kcal obiad, 700 kcal kolacja) przez 12 tygodni.
Wyniki Grupa BF wykazała większą utratę wagi i zmniejszenie obwodu talii. Chociaż w obu grupach obniżono stężenie glukozy, insuliny i ghreliny na czczo, to w grupie BF stężenie glukozy, insuliny i HOMA-IR obniżyło się istotnie w większym stopniu. Średnie stężenie triglicerydów spadło o 33,6% w grupie BF, ale wzrosło o 14,6% w grupie D. Ustne badanie tolerancji glukozy doprowadziło do większego spadku stężenia glukozy i insuliny w grupie BF. W odpowiedzi na wyzwania związane z posiłkiem ogólne dzienne stężenie glukozy, insuliny, ghreliny i średnie wyniki głodu były istotnie niższe, podczas gdy średnie wyniki sytości były istotnie wyższe w grupie BF.
Wykluczenia Wysokokaloryczne śniadanie z obniżonym spożyciem podczas kolacji jest korzystne i może być użyteczną alternatywą w leczeniu otyłości i zespołu metabolicznego.
http://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1002/oby.20460/abstract