Często podawana liczba jest taka, że 1-2 funty (0,5-1 kg) tygodniowo to zdrowe tempo utraty wagi, a “crash diet” są złe dla Ciebie. Na czym opiera się ta liczba i w jaki sposób szybciej schudnąć niż to niezdrowe?
Cytowane “1-2” funty tygodniowo (lub około 0,5 - 1 kilo) oparte są na tradycyjnych 3500 spalonych kaloriach = 1 funt tłuszczu. Teraz, podczas gdy dokładna liczba 3500 kalorii jest nieco otwarta do dyskusji, to jest uzasadnienie. 500 kalorii dziennie = 1 funt straty na tydzień.
Problem z crash dietą jest podwójny. Po pierwsze, większość utraconych kilogramów to waga wody i szybko wraca, gdy osoba nawadnia się. Drugim problemem jest to, że w dążeniu do utraty dużej ilości masy ciała w krótkim czasie jest to, że ludzie będą zasadniczo głodować się, i ewentualnie zrobić to podczas dodawania w ćwiczeniach.
W bardzo krótkim okresie czasu może to nie stwarzać żadnych problemów dla zdrowej osoby, ale jeśli dieter jest zagrożona w jakikolwiek sposób zdrowia mądry, lub praktyki jest kontynuowana przez dłuższy okres czasu, a następnie niedobory składników odżywczych mogą zacząć się pojawiać, które mogą wprowadzić długą litanię problemów zdrowotnych.
Innym problemem jest to, że ludzie, którzy tracą duże ilości wagi w krótkim czasie mają tendencję do binge jeść po zakończeniu okresu diety, i odzyskać większość, jeśli nie wszystkie wagi. Wiele z nich nawet skończyć ważenia więcej niż przed zrobili ekstremalnych diety.
Były badania porównujące wiele z popularnych diet, takich jak Atkins, South Beach, China Study, Paleo, i na i na. Wszystkie one wykazały, że utrata masy ciała jest prostym czynnikiem redukcji kalorii. Jeść mniej kalorii niż wydasz, a stracisz na wadze. Okres. (A “tryb głodowy” jest mitem.) Kiedy po raz pierwszy zaczniesz dietę, możesz stracić więcej niż 1-2 funty tygodniowo, co jest normalne. Po pewnym czasie Twoje ciało dostosuje się i utrata masy ciała zwolni, jednak jeśli utrzymasz deficyt kalorii, w końcu stracisz wagę.
Zgodnie z prośbą: New England Journal of Medicine Annals of Internal Medicine (Krótkie streszczenie) [ Journal of the American Dietetic Assn. (http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0002822398000935) The Lancet (nie badanie, ale dwa badania)
Przegląd systematyczny diet niskowęglowodanowych wykazał, że osiągnięta utrata masy ciała jest związana z czasem trwania diety i ograniczeniem spożycia energii, ale nie z ograniczeniem spożycia węglowodanów. Dwie grupy zgłosiły długoterminowe randomizowane badania, które porównywały instrukcje dotyczące diety niskowęglowodanowej z dietą niskokaloryczną u pacjentów otyłych (N Engl J Med 2003; 348: 2082-90; Ann Intern Med 2004; 140: 778-85). Oba badania wykazały lepszy spadek wagi na diecie niskowęglowodanowej po 6 miesiącach, ale bez różnicy po 12 miesiącach.
Chcę dodać odpowiedź, koncentrując się na drugiej części pytania
w jaki sposób jest utrata masy ciała szybciej niż ten niezdrowy
Istnieje kilka niezdrowych rzeczy, które mogą się zdarzyć ludziom, którzy tracą dużo wagi szybko. Jest to oczywiście subiektywne, co jest szybkie. Najpoważniejsze skutki można zauważyć u ludzi na bardzo niskokalorycznej diety (VLCD).
Kamienie żółciowe rozwijają się znacznie częściej u osób szybko schudnących, często wymagających operacji. W związku z tym jest związane z nie uzyskanie wystarczającej ilości tłuszczu z żywności.
We wczesnym badaniu kamienie żółciowe opracowane u 25% pacjentów w ciągu 8 tygodni VLCD, a 6% pacjentów ostatecznie wymagane cholecystektomia (19). W drugim badaniu bezobjawowe kamienie żółciowe pojawiły się u około 12% pacjentów w ciągu 6 miesięcy od rozpoczęcia VLCD, a około połowa z nich ostatecznie stała się objawowa, wymagając przeprowadzenia cholecystektomii
Kolejne ryzyko to “proste” niedożywienie. Niewystarczająca ilość jedzenia prowadzi do braku wystarczającej ilości składników odżywczych.
Mogą wystąpić powikłania sercowe, wypadanie włosów, zawroty głowy, zaparcia i skurcze mięśni.
Bardzo niskokaloryczne diety są oczywiście dalekie od normalnego sposobu żywienia ludzi. Ale pokazują one, co może się zdarzyć.
Źródło: The Evolution of Very-Low-Calorie Diets: An Update and Meta-analysis